The Project (FINISHED.)

4 ]

Femke

Als ik mijn jas in mijn kluisje heb gedaan draai ik me om. Van schrik geef ik een gil als Rein voor m'n neus staat. Hij slaat zijn hand tegen mijn kluisje. 'Waarom heb jij mij gisteren geblokkeerd?' In zijn ogen zie ik een blik, die ik niet kan plaatsen. Zo kijken al die mensen uit zijn groepje denk ik? 'I don't know. Maar nu mag je je hand maar weer snel weghalen. Want je jaloerse vriendinnetje staat toe te kijken en ik heb geen zin in gezeik. Rein haalt verbaasd zijn hand weg en snel glip ik weg. Jezus, was dit nodig?

'Laten we maar aan dat project gaan beginnen, want eigenlijk hoorde ik nu naar Shayna te gaan.' Zucht Rein als hij komt aangelopen naar de fietsen. Ik knik. 'Jij denkt vast en zeker dat ik hier zin in heb. Nou nee. Ik heb geen zin om met een arrogant persoon opgescheept te zitten.' Zucht ik en ik haal mijn fiets van het slot af. 'Bij jou of bij mij?' Vraagt Rein als we het schoolterrein af fietsen. 'Maakt mij niks uit.' Ik haal een beetje mijn schouders op. 'Oke, dan bij jou.' Zegt Rein. Ik slik even. Hij zou zeker vragen waar mijn ouders waren, en dat was verboden onderwerp bij mij.

Na een pijnlijke stilte kwamen we bij mijn huis aan. 'Dus hier woon jij?' Reins ogen waren groot. 'Ik dacht dat je in zo'n krot woonde.' Mompelde hij. Ik rolde mijn ogen en opende de deur. Ik zag iemand in de keuken staan waardoor ik een keiharde gil gaf en achter Rein ging staan. 'Niet schrikken Fem! Ik ben het!' Ik zie Babet dichterbij komen. Van opluchting laat ik Rein los. 'Oh hey Babet. Sorry, ik dacht dat je een inbreker was.' Ze begint een beetje te lachen. 'Ik ben niets meer dan een poetsvrouw Femmie. Misschien ben ik hier ook wel om jou in beetje in de gaten te houden, want zo te zien heb je een jongen aan de haak geslagen.' Ze geeft een knipoog in Reins richting. 'Rein is niets meer dan een jongen waar ik een project mee moet maken.' Mompel ik boos en ik trek hem mee naar mijn kamer. Een beetje verward gaat Rein op mijn bed zitten. 'Hoe kan het dat jij in zo'n groot huis woont, een poetsvrouw hebt en nog steeds zo erbij loopt als een zwerver.' Ik haal lachend mijn schouders op. 'Tja, niet iedereen hoeft te weten dat mijn ouders rijk zijn.' Ik knipoog naar hem en Reins mond valt open. 'Maar goed, je kwam hier om aan het project te werken. Leg me eens uit wat we moeten doen.' Rein knikt en klopt naast zich op mijn bed. 'Kom even zitten.' Mompelt hij en ik schiet in de lach. Ik ga naast hem zitten en Rein begint met uitleggen.

Na 2 uurtjes zijn we al aardig ver. 'Zo, laten we maar stoppen voor vandaag.' Rein laat zich op mijn bed vallen. 'Nu ga je mij iets over jezelf vertellen.' Zegt Rein en hij kijkt me aan. 'Wat wil je weten?' glimlach ik mijn tanden bloot. 'Nou gewoon, wat je hobby's zijn en wat die poetsvrouw hier doet. En waar zijn je ouders?' Oei, dat was de pijnlijke vraag. 'Mijn ouders zijn op zakenreis.' Zucht ik. 'En die poetsvrouw hebben we omdat mijn ouders geen tijd hebben om schoon te maken en mij en mijn zusje wilde ze er niet voor laten boeten. Mijn hobby is voetballen. En ja, wat nog meer?' Ik glimlach een beetje nerveus, niet wetend wat Rein van mij denkt. 'Oh, dus je gaat me nu vertellen dat jou ouders heel rijk zijn maar je niet heel veel vrienden hebt of populair bent.' Ik knik. 'Zo'n beetje ja. Ik wil gewoon niet dat iedereen het weet. Ik wil niet zoveel aandacht trekken snap je.'  Rein knikt. 'En daarom kleed je je natuurlijk zo.' Ik knik. 'Ja, maar ik ben echt niet de persoon zoals ik lijk. Alleen neemt niemand de moeite.' Ik glimlach scheef. Hij kijkt me aan en knippert met zijn ogen. Ik slik even en kijk weg. 'Je wilde toch naar Shayna?' Hij lijkt even op te schrikken. 'Klopt! Sorry maar ik moet gaan. Ik zie je wel weer.' Hij staat op en geeft me een snelle knuffel. Hij snelt naar onder en ik hoor de deur met een klap dichtvallen.