~*~
I tried to run from your side
But each place I hide
It only reminds me of you
When I turn out all the light
Even the night
It only reminds me of you
Only you...
~*~
KATE VALERIE ZAMORA
"Good morning!" Nakita kong nagulat siya nung mapagbuksan niya ako. Well, I can't blame him. Maaga pa pero andito na ako't mangungulit sa kanya.
Sorry siya, pero hindi ko siya titigilan.
"What the hell are you doing here?" Dumagundong yung boses niya. Whew! Nakakatakot! :P
"Well.. According sa secretary mo, you have an early flight today patungong Davao. Mag s-stay ka dun ng 4 days dahil may i me meet kang client. And me, I'm here as your P.A." mahaba kong paliwanag.
"I don't need you." Malamig niyang sabi.
"No, you need me. Wala kang mauutusan dun kase naka leave ang PA mo, kaya ako muna ang substitute." Di parin sumusukong sabi ko.
"I can hire one kahit ngayon din, you can go now." Sabi niya at dumial sa telepono pero agad ko ring naagaw ang cellphone niya. "Give me back that fucking phone." Sabi niya na aabutin na sana pero agad ko ring naiiwas ang phone.
"Uh uh! No no no! Wag ka na kasing magmatigas, matatagalan pa tayo dito eh. Look oh, It's 6:15 na at 7:00 am sharp ang flight natin kaya let's go." At hinatak ko na siya.
"Bakit ba napaka persistent mo?" Sabi niya na halatang naiinis pero nagpapahila naman. Pumasok muna kami sa elevator bago ko siya sinagot.
"Kase kailangan ko. Eh ikaw, bakit ang tigas-tigas mo?" Balik tanong ko.
"Don't you remember? Ikaw ang may gawa nito sa akin."
Napasinghap ako sa sinabi niya dahilan para matigil ako sa pagsasalita. He's right, I made him.
No. I made and bring out the worst part of him. :(
Kahit nung lulan na kami ng sasakyan niya patungong airport eh ramdam ko pa rin yung tensyon sa pagitan naming dalawa. Walang nagsasalita ni isa man sa amin, at puro buntong hininga lang ang naririnig ko, at kung kanino? Hindi ko na alam kung sa kanya o akin ba.
Hindi naman naging mahaba yung biyahi namin patungong Davao. Medyo naaliw na rin ako sa pagtanaw tanaw sa paligid. I heard that Davao is one of safest city in the country.
Tumigil kami sa-
"Eden Garden?" I asked loudly. Medyo na excite ako kase matagal na akong hindi nakakapunta sa lugar na to.
Wala namang ipinagbago, maganda pa rin.
"Hurry up!" Napatingin naman ako sa papalayong si Liam.
"Tsk! Ang damuho hindi gentleman! Ang bigat bigat pa naman nitong bag ko." Reklamo ko.
"What? Dalawang kwarto ang kailangan ko miss." Naabutan ko si Liam sa front desk at parang bad mood yata.
"I'm sorry Mr. Villafuerte but you only booked a one room. Peak season din kase kaya wala na po kaming bakante." Sabi naman nung clerk.
"It's okay miss. I'm sure my boss won't mind sharing his room to me." I smiled sweetly sa clerk pero sinimangutan lang ako ni Liam at nauna na naman siyang lumakad.
Kita mo to, ang hilig mang-iwan!
Gaga! Mas magaling ka kaya sa larangang yun! Sigaw ng mahadera kong konsensya.
"Hayyyy.." Sabi ko habang pabagsak na humiga sa kama. Napagod kaya ako kakadala sa bag kong sobrang bigat.
Nilibot ko ang paningin ko sa kwartong inuupahan namin. Malaki siya in all fairness-
"Ang ganda.." Wala sa sarili kong sabi.
"Who?" Tanong nung boses.
"Y-yung pandesal.." Wala pa rin sa sariling sabi ko habang nakatulala.
"What?" Pikon na sabi ni Liam.
WAIT! LIAM?
"P-po? A-ano k-kase.." Ano bah! Isip! Isip!
"Tsk! I thought you already change, guess I'm wrong. Apektado ka pa rin pala sa... Pandesal." Sabi nito sa tono ng nanunukso.
Di ko tuloy mapigilang matukso, I mean di ko mapigilang mamula! God nagkakasala po ang utak at mata ko!
Tumalikod na lang ako sa kanya nung nakita kong magbibihis na siya. Bakit ba kase biglang bumukas yung pinto ng banyo sa panahong naglalakbay ang mga mata ko? Yan tuloy.
"I'm descent now." He said kaya humarap na ako sa kanya.
Pero nanatili lang akong nakayuko at hinihintay siyang magsalita.
"So what's my schedule for today?" Tanong niya.
"W-wala p-po sir. Bukas pa po ang meeting niyo sa mga malaysian investors." Sh*t! Anong kadramahan 'to at nag-i-stammer ako?
"Ah.." Nakakabingi ang katahimikang pumagitna sa amin. "You shouldn't said it." Seryoso niyang sabi sa gitna ng katahimikan.
"Said what?" Nagtataka naman akong tumingin sa kanya.
"You shouldn't share a room with me or I might share my bed with you." Napatanga naman ako sa sinabi niya.
Nagloloading pa ako nung lumabas na siya ng kwarto.
Share my bed? Sh*t! Namula naman ako nung naintindihan ko na ang sinabi niya. Kaloka.
*bzzt bzzt*
Napatingin naman ako sa phone ko nung may nag text.
From: Rence
Want to try the zip line with me again? C'mon, I'll wait for you here in the lobby.
Basa ko sa text niya.
Hindi ko alam kung bakit, pero napangiti na lang ako.
