Çoğu zaman kalemim hep yanımdaydı...
Sayılıdır kalemsiz olduğum anlar!
Ne zaman bir kaç kelime gelse aklıma,
Ya da bir cümle,
Yada bir dörtlük
Hep çıkarır karalardım unutmamak için.
Neden bilmem; ama
O küçücük kağıt parçası hep eksik olurdu yanımdan!
Sokakta yürürken hep ellerime yazdım...
Kalbimden ve Ruhumdan dudağıma düşen kelimeleri, satırları vs.
...O değilde millet hep pasaklı sanıyordu beni!
Satırlar birbirine karışmasın diye her birini farklı renklerle yazdım hep!
Sağ elim gökkuşağı misali idi yani!
Onlarca kelime vardı avucumda, bileğimde, kolumda kalbimden gelen;
Ama yine de kirliydim işte birileri için,
Pasaklıydım kimilerine göre,
Pasaklı şairdim yani onlara!!!
Kağıdı olmayan pasaklı bir şair işte! :)
Yunus Kılıç ( Pasaklı Şair )
