Nikki White

Part 6

Hoofdstuk 6

Na lang wachten in het ziekenhuis mocht Nikki eindelijk naar Sjoerd toe. 'Nikki?' vroeg hij blij. Zijn puppy ogen waren nog even schattig als voor het ongeluk. 'Omg. Ik heb je zo erg gemist. Ik heb hier elke dag een paar uur naast je gezeten. Af en toe kwamen George, Jeroen, Philip en Willem mee. Hoe voel je je?' vroeg ze gelijk. Ze was zo blij dat ze weer in zijn ogen kon kijken en dat hij het had overleeft. 'Ik voel me echt heel slecht. Ik weet helemaal niks meer van voor het ongeluk. Ik weet dat alleen nog dat ik tegen jou zei; ik zie je in de pauze' zei hij. 'Je bent aangereden voor een bus, toen je er nog snel langs wilde. Je hebt echt geen idee hoe blij ik ben dat je weer wakker bent.' zei Nikki. Ze stond met tranen in haar ogen naast zijn bed. 'Wat is er allemaal gebeurd en hoelang heb ik eigenlijk geslapen?' vroeg hij verward. 'Je hebt een maand in coma gelegen. In die maand is er vrij weinig gebeurd. Ik heb hele erge ruzie met Emma en ...' ze wilde nog wat erachter aan vertellen, maar kon dat beter voor een ander moment houden. 'Zo een maand is echt heel lang. Wat is er nog meer gebeurd? Ik weet dat je iets voor me achter houdt.' zei hij lachend . 'Iedereen dacht dat je het niet zou overleven, behalve ik. Ik heb het altijd voor je opgenomen, dat je een dag weer wakker zou worden. Philip, daarentegen had de hoop al na twee weken opgegeven. Op een dag kwam hij naar mijn huis en vertelde me dat hij me heel leuk vond en dat nu jij er niet meer was, wij wel iets konden hebben. Hij probeerde me te zoenen en toen heb ik hem uit mijn huis gegooid.' zei Nikki. Sjoerd was door haar verhaal geschrokken, kon ze op zijn gezicht zien. 'Jezus wat een lul. Die hoef ik ook niet meer te spreken als ik hier vandaan kom.' zei hij treurig. Nikki liep naar hem toe en zoende hem. 'Ik heb je zo erg gemist.' zei Nikki en ze zoende hem weer. 'Bedankt dat je er altijd voor me bent geweest. Je betekent nu nog veel meer voor me. Je hebt nooit de hoop opgegeven en bent altijd aan mij zijde geweest. Ik hou zo veel van je.' zei hij. 'Ik hou ook heel veel van jou.' zei ze terug. Normaal had ze nooit tegen iemand gezegt dat ze van hem hield. 'Wanneer mag ik eigenlijk hier weg?' vroeg Sjoerd. 'Je moet hier nog een week liggen en dan mag je naar huis.' zei Nikki. 'Ik kom elke dag langs en als je weer thuis bent, ga ik goed voor je zorgen.' zei ze er blij na. 'Gelukkig maar.' zei Sjoerd blij. 'Oh shit. Ik moet nu naar hockey. Ik spreek je morgen.' zei ze en gaf hem snel een kusje. 

Nikki kwam een kwartier te vroeg op hockey en besloot haar vriendin uit Den Haag, Emily, te bellen. 'Omg Nik. Ik heb je al zo lang niet gesproken.' zei Emily. Ze had wel gelijk, want Nikki had al sinds het ongeluk van Sjoerd geen contact meer met haar opgezocht. 'Klopt. Ik was bezig met andere dingen.' zei ze. 'Zoals?' vroeg Emily geïnteresseerd. 'Sjoerd heeft een maand geleden een verschrikkelijk ongeluk gehad en hij is pas vandaag wakker geworden uit de coma. Ze weten nog steeds niet zeker of hij het gaat overleven. Ik wil hem echt niet kwijt. Dat kan ik echt niet aan.' zei Nikki met een brok in haar keel. 'Jezus. Wat erg. Wel leuk dat jullie nog steeds samen zijn.' zei Emily. 'Hoezo?' vroeg Nikki. Ze kon horen aan Emily's stem dat er iets mis was. 'Het is uit tussen mij en Austin. Hij is vreemd gegaan met Lisa.' zei Emily treurig. 'Ik haat Lisa. Wil je hem niet meer terug?' vroeg Nikki. Het was niks voor Emily om het hierbij te laten. 'Jawel. Alleen hij heeft een relatie met Lisa. Dusja, ik kan hem niet echt terugnemen. Kom je trouwens over twee weken naar mijn verjaardag?' vroeg Emily alweer gelijk enthousiast. 'Ja! Lijkt me super leuk. Dan kom ik voor het hele weekend.' zei Nikki super blij. Ze miste haar beste vriendin heel erg. Ze bespraken nog een paar dingen en toen moest Nikki hockeyen.

De volgende dag ging Nikki weer zoals beloofd langs Sjoerd. 'Sjoerd! Hoe voel je je?' vroeg ze enthousiast. 'Echt heel goed. De dokter heeft me alles uitgelegt en ik mag als het goed is al over drie dagen naar huis. Je had me wel kunnen vertellen dat de overlevingskans nihil was gister.' zei Sjoerd vrolijk. 'Sorry...' zei Nikki. 'Je natuurkunde leraar kwam naar me toe vandaag, en hij vroeg of ik je het huiswerk wilde doorgeven en dat moet je dus allemaal maken, voordat je weer naar school gaat.' zei Nikki daarna. 'Lekker hoor. Ik ben net wakker en ik moet nu al allemaal huiswerk maken. Heb je het bij je? Dan kan ik het gelijk doorlezen enzo.' zei hij verveelt. 'Ja. Schuif een stukje op.' zei Nikki en voorzichtig ging ze op de zijkant van het bed zitten. 

Aan het einde van de week mocht Sjoerd eindelijk naar huis. Zijn ouders hadden gevraagd of ze pas in de avond langs wilde komen, omdat de hele dag familie zou komen. Om half acht, liep Nikki door de voordeur naar het huis van Sjoerd. Zijn moeder deed enthousiast open. 'Sjoerd, kon echt niet wachten totdat je langs zou komen.' zei ze met een grote glimlach. Nikki lachte en liep langs zijn moeder heen en keek de woonkamer in. Er zaten allemaal familieleden van Sjoerd en op de bank zat Sjoerd met een joggingbroek en een trui. 'Nikki.' zei hij enthousiast en hij stond op. Nikki rende half naar hem toe en gaf hem een dikke knuffel. 'Ik ben zo blij dat je weer thuis bent. Ik heb je echt heel erg gemist.' zei Nikki en ze legde haar hoofd op zijn borst. 'Ik jou ook, ook al heb ik er weinig van gemerkt haha. Dit is trouwens mijn familie.' zei Sjoerd. Hij pakte haar hand en stelde iedereen stuk voor stuk voor. Nikki kreeg allemaal complimentjes van zijn familie en vond iedereen heel aardig. 'Nikki, blijf je hier trouwens slapen?' vroeg de moeder van Sjoerd en iedereen van zijn familie keek haar aan. 'Ik weet niet of dat zo'n goed idee is, want heb morgen een hele belangrijke hockeywedstrijd.' zei ze. 'Dan ga ik mee kijken. Ik wil wel weer naar buiten.' zei Sjoerd lief. 'Haha oké, nouja dan blijf ik wel. Me ouders zijn alweer niet thuis.' zei Nikki. Haar ouders waren laatste tijd amper thuis. Telkens moesten ze naar het buitenland voor hun werk. Ze vonden Nikki oud genoeg om voor zichzelf te zorgen en vooral nu ze Sjoerd had, maakten ze zich amper zorgen. Om half elf was eindelijk iedereen van Sjoerd zijn familie weg. 'Ik ga nog eventjes mijn hockeyspullen ophalen. Ik zie je zo weer. Ik kom wel over het balkon.' zei Nikki en ze wilde naar haar huis lopen. 'Ik ga wel mee.' zei Sjoerd super lief. Hij was echt tien keer zo schattig en lief geworden. Nikki knikte en pakte Sjoerd zijn hand. Toen Nikki en Sjoerd in Nikki's kamer waren werd er aangebeld. 'Huh. Wie komt er nog op dit tijdstip bij mij langs?' vroeg Nikki en ze liep naar het raam van het kantoortje om te kijken wie er voor de deur stond. 'Het is Philip.' zei ze verbaasd. 'Moet je dan niet even opendoen?' vroeg Sjoerd. 'Nee.' zei Nikki. 'Boeiend, doe gewoon. Ik ga wel achter de deur staan en als hij iets probeert kom ik wel tussen.' zei Sjoerd. Er werd nog een keer aangebeld, deze keer iets langer. Nikki knikte en liep naar beneden gevolgt door Sjoerd. 'Philip, wat doe je hier?' vroeg ze gelijk toen ze de deur opendeed. 'Ik ben hier naartoe gekomen, om je te vertellen dat ik je nog steeds heel leuk vind en ik wil heel graag dat je mijn vriendin word.' zei hij. 'Gast, rot op. Ik hou heel veel van Sjoerd en dat blijft ook zo.' zei Nikki. Ze hoorde Sjoerd heel zachtjes glimlachen. 'Sjoerd gaat dood. En wie heb je dan? Zijn geest? Ik ben tenminste echt.' zei Philip boos. 'Sjoerd is niet dood.' zei Nikki en ze trok Sjoerd naar zich toe. 'SJOERD?' vroeg Philip verbaasd en boos tegelijk. 'Gast. Ik denk dat het beter is als jij een partijtje ophoepeld.' zei Sjoerd rustig en zonder iets te zeggen liep Philip de afritlaan af. 'Daar zijn we ook weer van af.' zei Sjoerd lachend. 'Haha. Kom, ik ben moe.' zei Nikki en ze pakte weer Sjoerd's zijn hand. 

Zoals gewoonlijk ging Sjoerd douchen en gaf Nikki de gelegenheid om haar pyama aan te doen. 'Shit. Ik ben mijn pyama vergeten te pakken.' riep ze naar Sjoerd. Ze liep over haar balkon en zag dat de sleutel nog in de deur zat. Sjoerd stond inmiddels in zijn kamer. 'De deur zit serieus nog in de deur.' zei Nikki. 'Hier.' zei Sjoerd en hij gooide een groot shirt naar haar toe. Het shirt viel als een jurk voor haar en was warm genoeg. Nikki ging in Sjoerd's bed liggen en hij kwam naast haar liggen. Hij kwam helemaal tegen haar aanliggen en zo vielen ze beide in slaap. 

De volgende ochtend had Nikki zich verslapen. Ze moest al over drie kwartier verzamelen en ze moest nog ontbijten, douchen en allemaal andere dingen doen. Ze keek naast zich en zag dat Sjoerd niet naast haar lag. 'Sjoerd?' vroeg ze geschrokken. Gelijk dacht ze dat er iets mis was. De deur van de kamer ging open en Sjoerd kwam binnenlopen met een houten plank met allemaal eten erop. 'Rustig maar. Ik wilde je verassen met een ontbijtje op bed.' zei hij met een big smile. 'Ah dankje.' zei ze blij. Hij kwam naast haar zitten op het bed en samen aten ze het ontbijtje, wat overigens heerlijk smaakte. 'Ik moet nu zo erg opschieten. We moeten er al over een half uur zijn.' zei Nikki gehaast en ze kroop over Sjoerd heen. 'Wacht.' zei hij en hij trok haar op zijn schoot. Hij begon haar te zoenen en het leek wel een eeuwigheid te duren. 'Haha Sjoerd kap. Straks kom ik nog te laat door jou.' zei ze lachend. Hij moest lachen en beet op zijn lip.