Hastaneye gittiğimde annemin durumu ağrıdı. Onun için durmadan ağlıyor dua ediyordum. Hemen hastaneye Ünal geldi. O zamanlar LYS ye girmeme 2 gün kalmıştı. Ne kadar çalışmış olsamda psikolojim alt üst olmuştu. Sınava girmemeye karar vermiştim..Ünal ise beni toparlamaya çalışırken bir yandan da sınava girmem için ikna etmeye çalışıyordu. İnatçı birisi olduğum için kararimi kimse degistiremedi. O sene üniversite sınavına girmemiştim. 1 ay geçmişti aradan annem gün geçtikçe kötüye gidiyordu ve ben onu gördükçe mahvoluyordum..çok üzülüyordum. Ünal annesinle görüşmüyordu. Annesi ve babası çok asıl aileden gelen iki insandı. Ünal'ın bir tane kız kardeşi varmış . Bende bilmiyorum.. Banada morel olsun diye anlatmıştı galiba o hikayesini. Ünal 99 senesinde kardeşini kaybetmiş. Bunu duyunca çok şaşırmıştım. Kardeşi , 8 yaşında lösemi hastalığından kaybetmiş abinin hislerini tahmin bile edemezsiniz.. Ünal benim için sevgili olmaktan çok öte olmuştu..yeri geldiğinde arkadaş..yeri geldiğinde bir abi bile diyebilirim. Biraz rahatlamistim onu dinleyince.. 2 gündür hiç bir şey yetmediğim için hastanenin kantininde bir şeyler atıştırmak için inmiştik. Ünal o hastanede staj yapmaya başlamıştı.. Bu yüzden onun işi çıktı ve ben kentinde tek başıma oturuyordum. Ne gördüysem o an gördüm...
Buradan devam edeceğim.. Yorumlarınızı bekliyorum..saygılarımla
