Last Bid of Goodbye

Chapter 1

A/N :

My first story. Please support. Dedicated to my  Bestfriends. 

Hope you like it. Di naman ako magaling magsulat, alam ko naman yun. Hehe, But i write to express.

Not just to impress.

Btw. Help me share my story :))

Alam ko wala pa naman akong reader. But that's why i need your help. Thankiies :**

--

It's sad isn't it?
Saying goodbye to the one you love the most?
Because you have no choice but to let him go.
You need to be strong even though you're too weak?

That person who you want to be with?
Nasanay ka na sa presensya nya.
Kaya ngayun..
Nasasaktan ka kasi wala na sya.

Shania's POV

I'm Shania, Shai nalang for short.
I'm first year college in a prestigious school.

Nandito pala ako ngayon sa room namin.Kaharap tong mga kaibigan kong nagpla-plano na naman gumala.
Hayy. Okay lang naman kasi enjoy naman ako.
Masaya naman kasi sila kasama eh. Mga baliw kasi.

"huy! Shai! Ok ka lang? Tulala ah? Drama te?" untag ng kaibigan kong si Dianne.

"A-ah! Wala, kaw naman" sabi ko naman ng nakangiti.
Sa totoo lang, di naman ako nag she-share sa kanila ng mga probs, ayaw kong isipin nila na napaka nega ko, or baka di naman sila magiging interesado sa sasabihin ko.

"uhm, teka guys CR muna ako"
Paalam ko muna sa kanila saka ako tumayo at naglakad. Nag-uusap parin naman sila, baka di nila ako narinig.
"Teka shai! Hihi. Hintayin mo ko, Samahan kita!"
Sigaw ng kaibigan kong Si Zyril . Ganyan talaga yan. Maingay, haha. Pero mabait naman.
" haha. Sige" sabi ko at sabay na kami pumasok sa CR. Ng nakapasok na kami, biglang sumeryoso mukha ni Zyril, Ngek. Bipolar haha.

"Shai, Ok ka lang ba?" panimula nya.
"Oo naman be. Bakit?"

"Di ko feel na ok ka talaga e."

"Wag kang mag-alala ok lang talaga ako." Pagsisinungaling ko. Nakangiti akong humarap sa kanya. Pero bigla nya akong yinakap, nagulat ma'y yinakap ko din sya .

"Shai"pagtatawag nya sakin.

"hmm?"

"Nandito ako para sayo, Alam kong ayaw mo i-share kong ano man yang dinadala mo, Nakikita kasi kita. Lagi kang nawawala sa isipan mo. Lagi kang tulala. Kahit nakangiti ka ramdam ko na malungkot ka."
pag sisimula nya. Tumulo yung luha ko habang nakikinig sa kanya.

"Pero alam mo ba, nandito ako. Karamay mo ako ok? Sana naman pag handa ka na , pwede mo na sabihin sakin ang mga dinadala mo, para kahit konti ma-ibsan yang dinadala mo"
Patuloy parin ako sa kakaiyak sa balikat nya. Di ko alam kung ano ang sasabihin ko, nagulat kasi ako sa pinapakita nya ngayun. Di naman kasi sya yung klaseng seryoso, pero tingnan mo to.

"Magkaibigan tayo. Lahat kami kaibigan mo. Di ka nag iisa."
Sabi pa nya, at saka kumalas sa yakap. Umiiyak pala sya.

A True friend. Can see the pain in your eyes while everyone believes your smile.

Kaya mahal na mahal ko to eh.