-AKŞAM-
^^-Şebnem- ^^
Evet hazırım... Her zaman ki gibi Şebnem Gürsoy şıklığına yakışacak kadar zarifim kapım açılıyor ve içeri Kainat ile Almila giriyor
''Geleceğine çok sevindim '' Diyor Kainat gülümseyerek
''Arda mesaj attı ben de geleceğim diye o yüzden... ''
''Şebnem... '' Diyor Almila yüzüme bakarken
''Hı ne var ufağım ? ''
''Selim ile karşılaşmak seni şey yani üzmez dimi ? ''
''Ya siz niye taktınız bu Selim ' e ? Benim bilmediğim Selim ile bir ilişkim olup ayrıldık da bu yüzden mi ya da size ben Selim' e aşığım diye ağladım da hatırlamıyor muyum ? O ukalanın adını ağzınıza almayın ! ''
''Bir aydır evden zar zor çıktın o da yani Selim' in teknesine en uzak yerlerdi onla karşılaşmak is--'
''Arda' ya söz verdim Selim ile konuşmayacağıma dair onu kıskanıyor oldu mu ? Sonun da söyledim yetti mi ? '' Oflayarak koltuğa oturuyorum
''Bir saniye dur... '' Diyor Kainat bana bakarken '' Sen Şebnem Gürsoy sırf Arda istiyor diye Selim ile görüşmeyeceksin ? Yeme bizi... ''
''Bakın kızlar size açık olacağım, Selim ile görüşmek istemiyorum nedenini sormayın ama nedense bir tarafım da hep onu görmek istiyor sürekli ve bunu engellemek için bir bahane gerekiyordu o sırada Arda benden rica etti Selim ile görüşmememi bende kabul ettim, Şebnem Gürsoy verdiği sözleri tutar... ''
''Yani Arda ya söz verdin diye değil sen zaten görüşmek istemiyorsun ? '' Almilanın bunu sorması üzerine derin bir nefes alıyorum
''Aynen Almilacım evren zekanı çalıştırdı bak... Arda bahane kendimi engellememi sağlayan bir bahane.. ''
''Şebnem Arda' yı gerçekten seviyor musun ? '' Kainatın bunu sorması üzerine Almila' ya bakıyorum
''Artık sevmek ya da sevmemek konusunu çoktan aştık biz kızlar.. Hadi gidelim... ''
Herkes çantasını aldıktan sonra taksiye biniyoruz ve mekana geliyoruz ama korkuyorum, sanki içeri de bir hayalet var ve beni bekliyor.. İlk kez korkuyorum hayatım boyunca ilk kez.. İçeri girdiğim zaman gözlerim onu arıyor , tam karşımda duruyor.. Barın orada, sandalyeye oturmuş viskisiyle oynuyor, hemen Özgür Almila'nın Can kainat' ın yanına geliyor Kainat ne kadar istemese de Can ile konuşmak için uzaklaşıyor ben ise yalnız kalıyorum orta da sap gibi.. O sırada Selim arkasını dönüyor ve beni görüyor ardından yavaşça yanıma geliyor... Sakin ol Şebnemm..
''Gelmeyeceğini sanıyordum... '' Diyor Selim yanıma gelirken '' Çok güzel olmuşsun ''
''Kendini bana iltifat etme zorunluluğuna hissetmezsen sevinirim tatlım ''
''Şebnem ben sabah konuştuklarımızı düşündüm ve... ''
''Ay sen düşünebiliyor muydun ya ? Ben sen düşünmeden hareket eden bir organizmasın sanıyordum ! ''
''Al işte şimdi sen yapıyorsun aynı şeyi sana insanca yaklaşmaya çalışıyorum sense direk pençelerini çıkarıyorsun... ''
''Laf sokmadım Selim gerçekten düşünmeden harekettiğini söyledim ''
''Ben düşünmeden hareket etmem Şebnem... ''
''Hatırlamıyorsun dimi ? İddiayı kazandığım gün gecenin bir köründe o elbise ile beni arabadan attın ... ''
''Şebnem... ''
''Sırf benden intikam alabilmek için sırf benle uğraşabileceğini göstermek için ya bir şey olsaydı Selim ha ya olsaydı ? Ama sen düşünmedin sadece egonu tazelemek istedin, yarın öcünü alsan olmazdı dimi ? ''
''Şebnem özür dilerim... Ben sadece seni uyarmak istiyorum yani aslında beni çok şaşırttın ''
''Neden ? ''
''Ben Arda ya asla dönmezsin sanıyordum, yani... Sen sana kazık atan birini asla affetmezsin gibi gözükmüştün bana şimdi ise onlasın... ''
''Bilmediğin şeyler var Selim.. Ve hiç bir zaman da bilmeyeceksin iyi eğlenceler... '' Ardından Selim' i bırakıyorum ve kendimi bara atıyorum bir tane tekilla söyledikten sonra o lanet olası günü hatırlıyorum Şebnem Gürsoy olmayı bırakıp aciz bir kız olduğum günü..
