Sıkılmıştım. Gerçekten bıktım.
İnsanlara düşüncelerimi anlatmak neden bu kadar zordu. Zihnimde dolanan onca şey... Kimse bilmiyordu.
Bu kasabaya geldiğimden beri her gün ama her gün ilginç ve ürkütücü olaylar oluyor.
Fakat kimse bunun anlamını tam olarak anlamıyor. Sevgili ikizimle bile istediğim gibi anlaşamıyorum. Beni tam dinlemiyor veya anlamak istemiyor.
Burada gerçekten gariplikler dönüyor fakat Mabel hiçbir şey olmamış gibi devam edebiliyor. Bu onun için harika bir şey sanırım.
Fakat ben unutamıyorum. Ne kadar çabalarsam çabalıyım bu tuhaflıklar zincirini çözemiyorum. Bazen aklımı kaçıracak gibi olsam da buraya bayılıyorum.
Gerçekten , benim gibi ucubeler için burası ev gibi.
Okulda hiç kimseyle anlaşamazdım. Mabel'ın da deyimiyle tam bir "inek"tim. Hayır bu tam oturmadı. Şöyle açıklayayım. Onların yaptığı şeyler bana eğlenceli gelmiyordu. Araştırmak ve öğrenmek benim için daha ilgi çekiciydi.
Her ne kadar bu kasaba hakkında edindiğim bilgileri yeterli görmesem de sanırım baya yol katettim. Sonuçta elimde günlük de var. Bu kadarı yeterli ..şimdilik...
Bu komik ve sıcak yuvada daha ne kadar durabileceğimi bilmiyorum. Sonuçta her güzel bir şeyin sonu vardır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pain (Billdip)
Fanfiction" Biliyorsun değil mi? Onlar sadece ağırlık. Sen farklısın. Doğduğundan beri öyleydin."
