His Beautiful Soul

7

Melissa

'Wat moet je van me Luciano?' 'Dat weet je heus wel Melissje.' 'Rot op.' 'Geen grote mond tegen mij liefje.' 'Doe normaal Luciano.'

Luciano is een jongen die me al een half jaar stalkt. Eerst was het onschuldig maar het wordt steeds erger. In het begin vroeg hij mijn nummer en hij zag (ziet) er niet verkeerd uit. Bruin haar met vel groene ogen, een licht tintje en een stoppel baardje.
Ik dacht dat het geen kwaad kon om mijn nummer aan hem te geven maar dat had ik dus mooi fout. Domme ik. Nu blijft hij mij maar achtervolgen en nu weet hij blijkbaar ook waar ik woon.

'Het zou aardig zijn als me binnen laat.' Zegt hij met een grijns. 'Waarom zou ik? Zo goed ken ik je eigenlijk niet eens.' 'Je kan me leren kennen liefie.' 'Daar heb ik geen interesse in.' 'Hm, je hebt zeker alleen interesse in Samuel?'

Hoe weet hij van Samuel?

'Samen op de bank knuffelen enzo.' 'Wat maar. Hoe weet je dat?' Hij komt gevaarlijk dichtbij me staan en pakt met zijn hand mijn gezicht vast. 'Vergeet niet dat ik alles weet schat.' Ik duw hem naar achter. 'Dag Luciano.' Ik gooi de deur dicht voor zijn neus en ik ga op de bank zitten. 'Zo makkelijk ben je echt niet van me af schatje.' Ik schrik me rot en kijk achter me. 'Hoe the fuck kom je binnen?' 'Moet je de tuindeur maar niet open laten.' Shit waarom vergeet ik altijd die deur dicht te doen. Wat moet je nou Luc?' 'Jou.' 'Nee laat me met rust en verlaat me huis!' 'Nee.' 'Luciano donder op!' Ik schreeuw zo hard dat ze het aan het eind van de straat nog kunnen horen.
'Gil niet zo dalijk komen de buren.' 'Ja ik hoop het.' Hij gaat voor me staan en pakt me stevig vast. 'Laat me los.' Hij trekt me hard omhoog. 'Auw! Je doet me pijn.' Hij tilt me over zijn schouder mee naar buiten. Ik schreeuw en probeer hem tegen te werken maar het help niet. Hij duwt me in zijn auto en hij rijd weg. Ver weg.

Hij is nu al anderhalf uur aan het rijden en we zijn nog steeds niet bij de bestemming. 'Waar breng je me naar toe?' 'Dat zie je wel.' 'Nee zegt het Luciano.' 'Je ziet het wel.' 'Wat wil je toch?' 'Jou.' Ik zucht dit schiet echt niks op. Eigenlijk zou ik nu op school moeten zitten. Samen in de klas met Samuel. Samuel hij zou me komen ophalen. Verdomme.
Het enige wat ik kan doen is hem appen misschien komt hij.

Ik:
HELPP!

'Wat ben je aan het doen?' Ik app een vriend of mag dat soms niet? 'Je vraagt hem om hulp.' 'Nee hoor.' 'Lieg niet!' Hij stopt de auto en rukt mijn telefoon uit mij handen. 'Flikker geef mijn telefoon terug.' 'Denk het niet schatje.'
Ik sla hem hard in zijn gezicht en trek de auto deur open. Ik ren zo hard als ik kan weg.

Het is nu een uur geleden dat ik ben weggerend en ik loop alleen in het bos. Zonder telefoon, zonder eten, zonder drinken. Helemaal niks. Ik ga tegen een boom aan zitten en tranen stromen over mijn gezicht. Ik ben zo bang dat Luciano komt.

Als hij mijn telefoon geeft en weer weggaat is het goed verder niet.

De tranen blijven over mijn wangen heen stromen en ik kan niet stoppen met huilen. Ik voel me alleen achtergelaten in dit grote bos.
Opeens voel ik een hand op mijn schouder en schrik me rot. Ik kijk omhoog en kijk zo in een paar groene ogen.