ΚΙ ΟΜΩΣ...(2)Sky-Rose-Lilian {GW15}

ΟΧΙ

5 χρόνια μετά

''Μαμά?μαμά?''τα ροζ χείλη της Λίλιαν κολλημένα στο αφτί της κοιμησμένης Ρόουζ,η γλυκιά φωνή της τη καλούσε.''μμμμ...λίγο ακόμα μωρό μου,λίγο ακόμα''της είπε δίχως να ανοίξει τα μάτια της.Άπλωσε το χέρι στην άλλη πλευρά του κρεβατιού και γρήγορα διαπίστωσε πως ο Σκάι έλειπε απο δίπλα της.Η Λίλιαν κούναγε χαρούμενα το κορμάκι της δίπλα απο το κρεβάτι και έκανε στροφές.Εκείνη η μικρή έμοιαζε πολύ και στους δυό.Χαμογελούσε σα τη Ρόουζ και όταν ήθελε να κερδίσει κάτι απο τον μπαμπά της, του έκανε ακριβώς τα ίδια κόλπα.Μέχρι το γόνατο του έφτανε αλλά αν κουνούσε το δαχτυλάκι της, εκείνος έλιωνε.Ο Σκάι αρκεί να τη κοιτούσε στα μάτια και όλα τα ξεχνούσε και οι αγκαλιές που επιθυμούσε όταν πρωτόγεννήθηκε,τώρα δε τις χόρταινε.Απο εκείνον είχε πάρει λιγάκι αγριάδα,μέχρι και τα φρύδια της τα ζάρωνε το ίδιο όταν θύμωνε.Της άρεσε να φοράει παντελόνια αντί για φούστες και μαντήλια αντί για καπελάκια.Η μητέρα της πάλευε κάθε φορά να τη ντύσει κοριτσάκι χωρίς επιτυχία.

Η Ρόουζ δεν είχε αλλάξει καθόλου, ούτε στο τρόπο σκέψης αλλά ούτε και στη συμπεριφορά.Αυτό ήταν αρκετό για να διατηρήσει τον έρωτα του Σκάι πάντα ζωντανό.Το πάθος τους δεν είχε σβήσει ούτε μέρα και οι ζήλειες δεν έλειπαν.Απο το παιδί τους δε κρύφτηκαν ποτέ,τα φιλιά και οι αγκαλιές σε εκείνο το σπίτι ήταν η καθημερινότητα.Η Ρόουζ παρέμενε παιδί και με τη κόρη της παρέα κάνανε τις ίδιες τρέλες.Ο Σκάι ανακαίνισε το πατρικό της και σιγά σιγά εκείνη αισθάνθηκε καλύτερα μέσα σ'αυτό.Όλοι οι φίλοι τους είχαν στρώσει τη ζωή τους και τα ζευγάρια έμεναν μαζί.Ακόμα και η Ελίζα με τον Χάρι και η Άννα με τον Μπλέικ.Η Τόνια αδέσμευτη ακόμα μαζί με τη Μαίρη αγόρασαν ένα διαμέρισμα και συγκατοικούσαν.Τα λεφτά που η Ρόουζ τους είχε δώσει τα εκμεταλλεύτηκαν με το καλύτερο τρόπο.Δεν είχαν σκοπό να την απογοητεύσουν και πάντα ένιωθαν ευγνωμοσύνη για εκείνη τη μικρή με τα μπλε μάτια.

Τέντωσε ο κορμί της πάνω στο κρεβάτι και κοίταξε τη Λίλιαν χαμογελώντας ''θα σηκωθείς?''τη ρώτησε χορεύοντας ''τσου''απάντησε η Ρόουζ πειράζοντάς την ''εγώ μπορώ να σε σηκώσω όμως πολύ γρήγορα''δήλωσε η μικρή με πονηριά ''ναι ε?για να δούμε''τη προκάλεσε και περίμενε.Η μικρή πλησίασε και βάζοντας τα χεράκια μπροστά στο στόμα σα να έλεγε μυστικό είπε ''ο μπαμπάς είναι κάτω και έχει κάνει τη κουζίνα χάλια''ένα σατανικό γελάκι της ξέφυγε όταν είδε τη μητέρα της να πετάγεται και να τρέχει κάτω.Όπως πάντα φορώντας μόνο το εσώρουχό της και ένα φανελάκι.Κατέβηκε τις σκάλες αργά και κοιτώντας αριστερά, το μεγάλο άνοιγμα που οδηγούσε στη κουζίνα, είδε στο πάτωμα άσπρη σκόνη που έμοιαζε με αλεύρι.Έτρεμε να προχωρήσει παραπάνω αλλά το έκανε.Η Λίλιαν την ακολουθούσε σιωπηλά.''Μαμά?''της είπε κάποια στιγμή σιγανά τραβώντας τη μπλούζα της.Η Ρόουζ της έκανε νόημα να μη φωνάζει και σκυφτές οι δυό τους προχώρησαν.

Μόλις κατέβηκαν τη σκάλα και έβγαλαν μόνο το κεφάλι για να δουν τι έκανε ο Σκάι.Όταν η Ρόουζ αντίκρυσε τη κουζίνα έμεινε με ανοιχτό το στόμα.Ίσιωσε το κορμί της και προχωρώντας πάταγε επάνω σε αλεύρι,ζάχαρη και διάφορα άλλα που δε καταλάβαινε τι είναι.''ΣΚΑΙ!''φώναξε αυθόρμητα.Εκείνος γύρισε ξαφνιασμένος και είδε δυο ζευγάρια μπλε μάτια να τον κοιτάνε περίεργα.''Χαλάρωσε μωρό μου θα γίνουν όλα όπως πριν'' της είπε ένοχα.Πρωινό ήθελε να φτιάξει αλλά η κουζίνα έμοιαζε με πεδίο μάχης.Τον πλησίασε και εκείνος την άρπαξε και την έβαλε να κάτσει πάνω στο πάγκο,πήρε τη μικρή αγκαλιά και χώθηκε ανάμεσα στα πόδια της Ρόουζ δίνοντας της ένα μεγάλο φιλί.''Καλύτερα τώρα?''τη ρώτησε ελπίζοντας πως δε θα γκρίνιαζε.''Εσύ γιατί τον άφησες?''είπε στη κόρη της.''Έτσι,γιατί είναι ο μπαμπάς μου''της απάντησε τυλίγοντας τα χέρια γύρω απο το λαιμό του.

Δε μπορούσε να του κρατήσει μούτρα και το μόνο που βρήκε να κάνει ως αντίδραση ήταν να πάρει μια χούφτα αλεύρι και να τη πετάξει πάνω του.Ο Σκάι τη κοίταξε αγριεμένα και ακίνητος για λίγο. Αφού η μικρή του ψυθήρισε κάτι στο αφτί την άφησε κάτω και έβαλε την Ρόουζ στον ώμο του.Της έδωσε μια απο εκείνες τις ξυλιές που συνήθιζε και την ανέβασε πάνω.Μπήκε μέσα στο μπάνιο και την έβαλε κάτω απο το ντουζ.Σε πολύ λίγο οι τρεις τους έκαναν μπάνιο μαζί πειράζοντας ο ένας τον άλλον.Μόλις τελείωσαν ο Σκάι κατέβηκε να καθαρίσει και η Ρόουζ έμεινε με τη μικρή για να ετοιμαστούν.Την έντυσε,τη χτένισε και μιλούσαν μεταξύ τους.Η ώρα είχε περάσει και αφού την άφησε στο δωμάτιό της να ζωγραφίσει, κατέβηκε να βρει τον Σκάι.Νωρίτερα νόμιζε πως άκουσε τη πόρτα να χτυπάει και ήταν περίεργη. Βάδιζε αργά και όσο πλησίαζε διαπίστωνε πως δεν είχε κάνει λάθος.Αντρικές φωνές ακούγονταν απο τη κουζίνα μα δε καταλάβαινε ποιός ήταν, έτσι αποφάσισε να μπει.Στη τραπεζαρία εκείνος και άλλοι τρείς που δε γνώριζε.Ο Σκάι μόλις την είδε σηκώθηκε απότομα πλησιάζοντάς την ''Μώρό μου πήγαινε πάνω''της ζήτησε και εκείνη τον κοιτούσε στα μάτια ''ποιοί...ποιοί είναι αυτοί?''ρώτησε δειλά ''Ρόουζ όχι τώρα.Πήγαινε πάνω''και μόνο ο τόνος του την ανησυχούσε.Γύρισε τη πλάτη της και απομακρύνθηκε για λίγο.Όταν έστριψε δήθεν για να ανέβει τη σκάλα,στάθηκε μήπως καταφέρει να ακούσει κάτι. ''Τζέικ,ήρθε η ώρα φίλε.Πρέπει να γυρίσεις πίσω.Σε χρειαζόμαστε''τα πόδια της Ρόουζ κόπηκαν και η καρδιά της σφίχτηκε.Πίσω?πίσω που?Δεν ήθελε να πιστέψει πως ο Σκάι θα γύρναγε στο σώμα,όχι αυτό δε θα το άφηνε να συμβεί και έτσι μπήκε πάλι μέσα και στάθηκε όρθια μπροστά σε όλους ''ΟΧΙ!''σχεδόν φώναξε.Εκείνος την έπιασε απο το μπράτσο και τη πήγε μέχρι το σαλόνι.Ακόυμπησε τη πλάτη της στον τοίχο και τον κοιτούσε λυπημένα.''τι σου είπα?γιατί δεν ακούς ποτέ?''της έκανε παρατήρηση ''πες μου πως δε θα γυρίσεις στο σώμα.Πες το μου σε παρακαλώ''ζήτησε και δυο δάκρυα έτρεξαν απο τα μάτια της.''Δεν το έχω αποφασίσει ακόμα.Θα το συζητήσουμε άλλη ώρα.''εκείνη τον άγγιξε στο στέρνο ''τώρα!τώρα θέλω να ξέρω''η φωνή της πρόδιδε ανησυχία ''πήγαινε πάνω και θα τα πούμε μετά''.απάντησε κοφτά και την άφησε.