They don't know about us! ( Dutch Harry Styles story. )

Hoofdstuk 9.

( Harry's p.o.v. )

We schrokken allemaal op van de lage stem van Paul. "Jullie kunnen nog niet gaan! Ik heb hier achter me een grote groep gillende fans staan! De bewaking zal ze niet langer als 10 min. rustig kunnen houden"

Er ontstond een pijnlijke stilte.

"En daarbij, we kunnen onze fans toch niet teleurstellen?" zei Liam om de stilte te verbreken.

"We hoeven ze ook niet teleur te stellen" zei Niall "Ik en Zayn blijven wel hier om handtekeningen uit te delen terwijl jullie alvast naar het ziekenhuis gaan. We zullen ook zo snel mogelijk komen" Dat was eigenlijk nog niet zo'n slecht idee. "

Waarom hebben jullie eigenlijk zo'n haast?" vroeg Paul.

"We moeten naar een vriendin van Hazza in het ziekenhuis"

Plots kreeg ik een raar gevoel in mijn buik. Het leek wel een soort schuldgevoel. Het was wel waar.

Het was MIJN schuld.

Zonder mij zou ze nooit mee zijn gekomen naar X-factor. Zonder mij had ze nooit ruzie gehad met Cindy. Zonder mij lag ze nu niet in het ziekenhuis te lijden.

Ik keek omlaag, ik wilde nu liever niemand aankijken.

"En waarom moeten jullie tweeën dan nog mee?" onderbrak Paul mijn gedachten weer.

"Lou moet gaan rijden, anders kan hij gaan lopen en ik ga ook mee om hem te steunen" vulde Liam aan. We keken allemaal hoopvol naar Paul, die na zat te denken.

Niet veel later zei hij : "Oké oké! Ga dan maar snel! Jullie kunnen haar toch niet laten wachten hé?"

Woww, wie had dat ooit verwacht?? Maar ik had niet veel tijd om daarover na te denken.

"Kom je nu Haz??" vroeg Louis van een afstandje achter me.

Ik draaide me om en zag hem al in de auto stappen met Liam.

Paul liep samen met Niall en Zayn op het geluid van gillende fans af.

Ik keek naar rechts en zag ver weg een onbekende jongen staan die me aankeek.

Ik herkende hem ergens van. Ik deed mijn best om te zien wie het was, maar hij stond te ver weg en hij had zijn kap op.

Ik hoorde van links een geluid en keek er meteen naar. Het was een meisje die naar me toe rende.

Ik keek nog snel even naar links, maar zag dat de jongen plots was verdwenen.

Opeens hoorde ik het meisje roepen .

"AAAAhhh Harrry Styllles!!!! Je bent het echttt!!! Zouu iikk allsje.. alssje alsjeblieft een handtekening mogen?" vroeg ze stotterend.

Ik schatte het meisje een jaar of 14. Hoe is ze langs de beveiliging gekomen??

"Sorry sweety, maar ik moet echt..." Ik kon mijn zin niet afmaken. Ze keek zo teleurgesteld en wende haar gezicht naar de grond.

Ik herstelde me even en zei toen ; "Tuurlijkk! Alles voor een van mijn grootste fans!! Waar wil je graag een handtekening en hoe heet je??"

Ik tilde haar hoofd omhoog met één vinger en zag het enthousiasme in haar ogen.

Ik kon toch niet gewoon weggaan en haar hier alleen achterlaten? Ze stak haar hand in haar tasje dat ze bij zich had en haalde er een 1D pen uit met mij erop.

Woww bestonden die ook al?? Ik had er nog nooit eentje gezien.

Ik had Paul er wel eens over horen praten maar...