-Korkma Ben varım -

Yalnızlık adındaki çocuk benim baş belam oldu..

Yalnızlık için ben ona baş belası diyorum.Çünkü peşimi bırakmaz oldu artik.Nerede olursam olayım beni buluyo ve yapisiyo bana sanki.
Şu aralar evden hiç çıkmaz oldum ve yalniz başıma bir odada ağlıyorum..Bayağı içime kapanık bir kız oldum.Catherine beni en iyi anlayan kişi o olmasa ne yapardım bilmiyorum.Canim arkadaşım ona teşekkür ediyorum...
Nefretle baktığım olaylar var
Mesela pencerenin kenarından öyle yollara bakarken o kötü ve kendini bisey sanan kızları görüyorum..Onlara öyle gözle bakıyorum ki gerçekten herkese bir sinir küpü gibi doldum...Yalnızlık böyle iste ailesizlik sevgisizlik...Kimsesiz olmak istemezdim bende ama bu kaderin bir oyunu bana...Istemezdim bu hayatı ama yapabileceğim ne bir şey var ne de sebep..Yani kısacası hicbirseyim yok..