Artık avaz avaz bağıran bir bahar beklemektedir sizi. Renkleri bile yoktur bu baharın. Ayrı bir mevsimdir yaşanan. Belki adı "Ayrılık Baharı" dır kim bilir. Geride kalan tüm çiçekler boynunu büküp soluyor. Ait değiller artık bana. Uçaktaydım İstanbul yolculuğuna başlamıştım . Bir andan mutluydum aslında. İstediğim üniversiteye kaydolmuştum. Ama
kimsem yoktu İstanbul'da. Huzurlu olmaya çalışıyordum. İsmim gibi.. Mavi gibi..
***
Babamın benim için ayarladığı eve geldiğimde kendimi direkt koltuğa atmıştım. Resmen yorgunluk abidesine dönmüş gibiydim. Yarında okulun ilk günüydü , anlaşılan ilk günden uyuklayacaktım. Bavulumu alıp yukarı odama çıktım. Sanırım eşyalarımı daha sonrada yerleştirebilirdim. Şimdilik Mavi için dinlenme vaktiydi.
~~~
Arabamla okula giriş yaptığımda yavaşladım ve etrafı süzdüm. Daha sonra boş bulduğum bir yere park ettim. Çantamı alıp arabadan indim ve okulun girişine ilerlemee başladım.
- Arabanı benim park yerime park etmeni sana kim söyledi?
Hadi ama buda kimdi şimdi?
Umarım ilk bölümü beğenmişsinizdir oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gıcıklar Prensi
Teen FictionKendinizi bir yere ait değilmiş gibi hissettiniz mi ? Ben hergün öyle hissediyorum. Ait olduğun yerden kopmak kötü birşeydi. Arkanda bir sürü şey bırakmak. Hergün yüzünü gördüğün insanlar yani ailen ve arkadaşların yanında olmayınca sanki bir parça...
