Büyük usta'nın "Bu kadar yeter biraz mola verin yoksa atın üstünde duramayacaksınız!" Demesiyle herkesin ağzından "Oleyyyy!" yükseldi.Herkes sularını içip dinlenip,eğlenirken derinden gelen bir boru sesiyle yerimden zıpladım.Büyük ustanın "Bu kadar yeter herkes birer yay,sadak alsın ve ormana gelsin."demesiyle herkes hafif iniltiyle karışık"uff"lamalarla yay ve sadak almak için yerlerinden kalktılar.Ancak hiçkimse yolunu bulamıyordu.Arkamızdan birisinin "buldummm"demesiyle herkesin oraya doğru yönelmesi yaklaşık 1-2 saniye sürmüştür.Yoğunluğun arasından geçebilmek için galiba birisinin üstünden ve birisinin de karnına dirsek atmam gerekti.(Aslında en fazla 15 kişi falan vardı yani kimse kimseye dirsek falan atmadı.)Çocuğun gösterdiği yöne döndüğümde kapısının pek de büyük olmadığını gördüm yani her evde olan normal kapıdan farksızdı.Ancak farkı kapıya yakınlaştığınızda anlıyorsunuz.Kapıda meşe yaprağı oyması vardı.İçeriye girdiğinizde ise bir soğuk hava yüzünüze çarpıyor.Sanki birisi kış günü odanızdaki camları açık bırakmış gibi.Etrafıma düzgün bakınca her yerin derli toplu her şeyin düzenli olduğunu farkettim.Herkesin yöneldiği tarafa doğru yöneldim.Kendime bir uzun yay ve siyah bir sadak seçtim ve kapıya doğru yöneldim.Kapıdan çıkınca yüzüme vuran sıcak hava beni içeriye geri kaçmaya zorlasada kaçmadım(aslında direk içeri girdi)."Haha yürü bakalım dışarı","beni ittirmeyi kesermisin yücel dışarısı çook sıcak ve ben burda kalmak istiyorum!""hayır olmaz beraber ormana gidicez şimdi!!"ve toplam 8 tane elin yardımıyla (sağolsunlar takım arkadaşlarım) beni zorla dışarı çıkardılar."O zaman bari gölgelerden gidelim yaa!""tamam bakarız ama içeri dönmek yok anaştık mı""tamam da neyse boşverin."Ormana vardığımızda güneş tam tepedeydi ve bırakın ok atmayı hiç kimsenin kolunu kaldıracak gücü yoktu.Büyük Usta "Hepiniz şuradaki kavak ağacının gölgesinde biraz dinlenin hepiniz çok yorulmuşsunuz.Ihıldamalar eşliğinde kavak ağacına doğru yol alan grupta bir tek ses çıkmıyordu.Aradan yaklaşık 15 veya 20 dk geçmişti ki Büyük Ustanın emiri ile herkes oturduğu yerden kalkıp atış talim alanına gitti.3 takıma ayrılmıştık aslında sabah ayrıldığımız takımlardı.Buna sevindim çümkü arkadaşlarımla olmak hem bana güven veriyor ve eğlenmemi sağlıyordu.Atış sahası 3 e bölünmüştü.İlkine Sena'nın olduğu grup geçti.İkincisine Selehattin'in olduğu takım geçti."Sanırım bize de sonuncusu kalıyor"dedim.Dememe kalmadan hepsi beni beklemeyim anterenman alanımıza ulaşmışlardı."Bize nasıl yapıldığını göstermek istermisin?" sıranın önüne geçtim ve sol elimle yayı kavrayıp "sol el ile yayı tutacaksınız.Sağ elle ise okunuzu tutup atacaksınız.Anlaşıldı mı?" karşılığında belli belirsiz kafa sallamalar gördüm ama sorun değil sanırım gösterirsem daha iyi anlarlar.Sadağımdan aldığım oku yayıma yerleştirdim ve yayı gererek hazırlandım.İnsan şeklindeki hedeften yaklaşık 50 metre uzaktaydık yani yayımın ucunu birazcık yukarı kaldırsam bana yeterdi.Ve okun parmaklarımın arasından kaymasına izin verdim.Ve evet okum hedefi vurmuştu.Sıra diğerlerindeydi.İlk gönüllü Demiralp oldu aynı şekilde yayı gerdi ve oku attı ancak oku malesef hedefi vuramadı.İkinci Defne oldu oda aynı şeyleri yaptı ancak o da malesefki hedefi birkaç metre ile ıskaladı.Sırada Ece vardı yaya okunu taktı gerdi benim gibi o da yayı havaya kaldırdı ve bıraktı.Ve o da hedefi vurmuştu.Heyecandan havaya zıplayıp kardeşinin boynuna sarıldı.Sıradaki Yücel'di oku aldı yaya taktı gerdi yukarı kaldırdı ve bıraktı.O da hedefi vurmuştu."Sanırım öğrenmeye başladım(?).Arkamızdan gelen bir gülme sesiyle konuşmamız yarım kaldı."bu hedefte birden çok ok var.Daha önce hiçbir Tark'ın ok atabildiğini görmemiştim!"
Arkadaşlar biraz uzunzamandır yazamıyorum kusura bakmayın sınavlarım vardı ve sonra kurslar da başlayınca aksatmak zorunda kaldım seviliyorsunuz diğer bölümde görüşmek üzere hoşçakalın.
