Bloodfairy

Hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Met een zucht van verlichting verliet ik de schoolpoorten, dag 1 zit er op en het was even verschrikkelijk als ik verwachtte. Iedereen staarde me aan en alle leerkrachten vroegen hetzelfde namelijk hoe het nu met me ging. Maar ik had mijzelf sterk gehouden en het op me af laten komen, trots op mezelf krulde ik mijn lippenn om in een glimlach. Ik had geen idee of het aan het weer lag of wat dan ook, maar de wereld zag er rooskleurig uit. Ik had mijn angst om naar school te gaan opzij gezet en gewoon gegaan, het is nog goed uitgedraaid ook.

Omdat het de eerste dag van school was had ik geen huiswerk, dus besloot om langs te gaan in de bib en even te kijken of manou mijn hulp kon gebruiken. Onderweg naar het station tikte er iemand op mijn schouder, geschrokken draaide ik mezelf om. Achter me stond een jongen van ongeveer mijn leeftijd, zijn schoonheid shokte me en ik voelde hoe mijn mond openging. Hij had warrig bruin haar, helder blauwe ogen die glinsterden terwijl hij naar me glimlachte, volle lippen met een perfecte roze kleur waar de meeste meisjes een moord voor zouden doen, een strakke hoekige kaaklijn, hij was lang en door zijn perfect passende t-shirt kon ik zien dat hij gespierd was. "Hoi, kan ik je wat vragen?" vroeg hij met een practige stem. "Ja tuurlijk." antwoordde ik vlot waardoor ik mezelf verbaasde. "Weet jij misschien waar de Reademakerstraat is? Ik ben juist verhuist hierheen en ken mijn weg nog niet goed." vroeg hij me een halve glimlach die erg goed bij hem paste. "Je loopt een stukje terug." ik wees naar de kant waar ik vandaan kwam. "Na 5 minuutjes lopen kom je langs een middelbare school, en de eerste straat links die je dan tegenkomt moet je hebben." legde ik glimlachend uit. "Heel erg bedankt." zei hij grijnzend. "Dat is niks hoor." zei ik ook grijnzend. Ik weet niet waarom maar ik vind hem erg leuk, hij is zo iemand waarmee ik gemakkelijk vrienden zou geworden zijn voor het ongeluk. "Ooh dat is het wel hoor, als je me niet de weg had gewezen was ik er waarschijnlijk morgen nog niet." zei hij terwijl hij recht in mijn ogen keek. Ik lachte en antwoordde "Je was er wel geraakt.". "Daar ben ik nog niet zo zeker van." Zei hij met een halve glimlach op zijn mond. Snel keek ik op mijn horloge en zag dat het tijd was om naar het station te gaan. "Ik moet gaan, of ik mis mijn trein nog." zei ik met een verontschuldigend lachje. "Ik zie je nog wel Jasmine." hij zwaaide en liep weg.

"Shit!" mompelde ik toen ik hijgend van het lopen mijn trein zag wegrijden. Ik zuchtte geweldig en de volgende kwam pas over een uur, wat moest ik nu gaan doen. Ik voelde iets nats op mijn wang en toen ik besefte dat het aan het regen was. Besloot ik snel om een cola te gaan drinken in het cafe op de hoek van het straat.

Het water druipte van me af terwijl ik een uur later in de gietende regen stond te wachten op de volgende trein. De luidspreker kraakte even voor hij een erg onaangename stem doorliet "De trein van 15 uur en 6 heeft 5 minuten vertraging.". "Nee!" kreunde ik, vanmorgen leek het zo'n veelbelovende dag en zie mij hier nu staan helemaal doorweekt en bevroren tot op mijn botten. Ik stond te turen in de verte toen een gedachte door mijn hoofd ging, ik vond hem echt heel aardig misschien kom ik hem ooit nog wel eens tegen en worden we vrienden. Ja die gedachte klonk goed, maar ergens achter in mijn hoofd wist ik maar al te goed dat de kans dat ik hem ooit terugzie erg klein is. Ik weet zijn naam niet eens, ik kon me wel voor mijn hoofd slaan hoe kom ik nu vergeten zijn naam te vragen. Ik concentreerde me tot het uiterste terwijl ik ons gesprek herhaalde. Hij had me aangesproken, de weg gevraagd, ik had gelachen hem de weg gewezen en had toen afscheid genomen hij had "Ik zie je nog wel Jasmine." geantwoord. Wacht eens even hoe wist hij mijn naam?

Oef eindelijk klaar! Sorry voor het lange wachten, ik was klaar toen mijn laptop flipte en heel mijn hoofdstuk weg was. Dus ben ik helemaal opnieuw begonnen. En reacties?? Als je het goed vond VOTE!

Lots of love Erin. <3