Isang araw na naman ang nagsimula pero ang araw na ito ang napakalungkot para ss akin kailangan ko ng bumalik sa syudad upang maalagaan ang ina kong may sakit masakit man para sa akin ang lisanin ang bayang napamahal na sa akin pero ito na ang desisyon ko . Alam kong may isa pang katulad ko ang magpupunta dito at magbibigay muli sa kanila ng inspirasyon upang magpatuloy sa buhay . Umiiyak silang lahat pati na rin ako pero kailangan kong tatagan ang sarili ko para sa kanila mamimiss ko sila amg mga inosente nilang mga mukha at mga masasayang sandali ksama sila sana balang araw ay magkita kita ulit kami siguro hanggang dito muna ang misyon ko sa knila pero pinapangako kong hindi sila mawawala sa puso ko.!!!
"Teacher talaga po bang aalis na kau.?? hindi na po ba namin kau mapipigilan?" Tanong sa akin ni anne isa sa mga estudyante ko na napakagaling sa klase ko bata pa siya pero marami siyang nalalaman at gusto pang malaman madami din siyang talento isa siya sa pinaka mamimiss ko sa lugar na to. "Oo eh.! Kailangan ako ng mama ko sa maynila kaya kailangan ko siyang puntahan masakit man ss akin na iwan kau pero kailangan eh sana ay marami kaung natutunan sa akin sana maging instrumento ako na umunlad pa kau mamimiss ko kayong lahat ;(" pagkatapos ng mahabang paalamanan ay umalis ba rin ako pero bago ako umalis ay binigyan ko muna sila ng maraming candies na alam kong nagustuhan nila malungkot akong umalis pero sa loob ko mayroon pa rin akong naramdamang pagmamalaki na nakilala lo sila naging inspirasyon din sila sa akin.! Ngayon magsisimula muli ako kasama ng pangarap na pinangarap ko kasama sila....
