The Twin's Affair

Chapter 1: Slowly Dying

"Kuya! Teka lang! Hintayin mo naman ako! Kuya Darius naman ee!"

Narinig kong sabi ni Daphney. Psh. Bahala siya. Ang tagal tagal niyang magbihis kanina. Pinaghintay niya ako ng dalawang oras, tapos ngayong sasakay na lang ng sasakyan gusto niya hihintayin ko pa rin siya? Ano siya, sinuswerte?

"Bilisan mo kase Brat!"

"Stop calling me that! Im not a brat!"

"You are not? Are you kidding me? Do you want me to remind how you've been a spoiled brat before huh?"

"That's the freaking point Darius. Before. Be.Fore.

"Whatever. I will call you whatever I wanna call you so shut up and get in the car."

"Fine! You're the boss!"

"Of course. Im your great boss."

"Yea. The great dumbass boss of all. The jerkest."

Hindi talaga siya papatalo. Same old Princess Daphney Lorenzo. Maangas pero maarte.

"Oo na. Dalian mo na at baka magkulangan pa tayo ng oras. Your family will arrive soon at the airport. Are you really wanna make them wait too?"

"Of course not! Let's go Mr. Darius!"

Nakarating na kami sa airport at naghintay pa ng 15 minutes bago dumating sina Titio at Tita.

"Oh Seig. Nandito na pala yung mga bata. Akala ko eh kami pa ang maghihintay sa inyo Prince." - Tita Chas

"Siyempre naman. Alam mo namang pag kasama nitong si Princess ang Kuya Prince niya, most punctual silang dalawa." Tito Seig

"Oo nga e. Hindi ko nga alam pano nangyari yun. Pano mo nga ba nagagawa yan hah Prince?" - Tita Chas

"Mommy naman e! Nakakainis." - Daphney

"Ahsus. Nahiya pa ang baby Princess ko. Tara na, umuwi na nga tayo at ng makapagpahinga na kami nitong daddy mo. Marami pala akong pasalubong sa inyong dalawa, mamaya ko na pagkauwi ibibigay." - Tita Chas

"Yehey!" - Daphney

"Tita, kung mga shoes, bags, or shirts nanaman yan na magkapareho kami ni Daphney, no thanks. Tita ampangit nang tignan. Ang tatanda na namin para magsuot ng matching things." - Ako

Really. Nagkaroon na sila ng hobby na ganon. Bibili ng mga gamit na parehong pareho kami ni Daphney. Mga bags, shoes pati shirts. Parehong pareho na design. Magkaiba nga lang ang kulay. Madalas blue ang sa akin at pink ang sa kanya. And yes, until NOW hobby pa rin nila yan. Ang parents ko at ang parents ni Daphney.

"Dont worry hijo, not this time. Haha. I told your tita not to play around with your pasalubong or else you might end up throwing it." - Tito Seig

"Nah. I will not do it tito. I cant let both of you down. Pinaghirapan niyo yun ee." - Ako

"See honey. I told you, kung ibinili ulit sila natin ng parehong mga gamit, hindi sila magagalit." - Tita Chas

"But I swear I wont ever, ever, ever gonna wear it. Not a single time in my life." - Ako

Hahaha! Si tita Chas, ayaw na ayaw na hindi mo ginagamit or tinatago mo lang yung mga bagay na binibigay niya sayo.

"Naku Prince. Dont you dare." - Tita Chas said with a frown but you can still see na pinipigilan niya ang pagsmile niya.

"Tita, I will dare kung ganon nanaman ang ibibigay niyo. Pinagtitripan niyo na kami ni Daphney." - Ako

"Hahahaha! Talagang itong si Prince. Honey, wag ka nang makipagtalo at mukhang wala kang laban ngayon sa batang ito." - Tito Seig

"Oo nga ee.Nakakatuwa talaga itong si Prince." Tita Chas

Nakauwi na rin kami sa mansion ng mga Lorenzo at kasalukuyan na silang nagpapahinga sa kanilang kwarto. Kami naman ni Daphney, heto at namamangha pa rin sa mga packages nina tita. No matching things for both of us. I guess that's the reason why I think the gifts are all great.

*ring ring*

"Shit."

"Why Darius? Something's wrong?"

"Si Aika tumatawag. Nakalimutan kong tawagin kanina."

"Oww. Too bad."

"Yep. I gotta go. Night Princess. See yah on monday."

"Night Prince. Thank you for the time. Take care."

And with that I left Daphney. I think Aika's gonna kill me!