TATLI BİR HİKAYE

1. Bölüm

kaçıyordum, arkama bakmadan koşuyodum. Peşimde adamlar vardı. Hem titriyor, hem de koşuyodum. Bir mucize gelip beni kurtarana kadar koşuyodum. Adamlar yaklaşmıştı. Ben yorulmuştum. Neredeyse sona yaklaşıyordum. Meğersem başa yaklaşıyormuşum. Tam sona geliyordum ki, beklediğim mucize geldi. Yolda koşarken çok yorulmuştum ve dikkatsizce yere düşmüştüm. Geliyorlardı. Tam o sırada polis geldi ve bir adam bana yardım etti ve ben adamla birlikte oradan uzaklaştım. Adamlar arkada polisi görünce koşmayı bırakıp yürümeye başladılar. Armizdaki mesafe artınca adam ile durduk ve ben adama teşekkür ettim.
- Önemli değil, adınız ne?
+ Adım Zeynep sizin?
- Benim adım Berk
+Tanıştığımıza çok memnun oldum, hayatımı kurtardınız
- Bende çok memnun oldum ama sadece sizin kalmanıza yardım ettim yani bu pek abartılıcak bişey değil yani
+ içinden ( a benim peşimde adamlar olduğunu bilmiyor ki) neyse fazla abarttıysam özür dilerim
- Özür dilemene gerek yok
+ peki
derler ve birbirlerinin telefon numaralarını alırlar
Ertesi gün Zeyneparkadaşlarıyla konuşur.
+Dün adamlar yine peşindeydi sonra bir adam geldi beni kurtardı.
- Nasıl?
+Aslı abartılıcak bişey yok, ben yere düşmüştüm beni yerden kaldırdı yani olanlardan haberi yoktu.
- Ha!
+ Eğer polisler yanımızdan geçmeseydi adamlar beni yakalıyacaktı.
- Aaa neyse kurtulmuşsun.
+ Bana telefon numarasını verdi ve bende ona telefon numaramı verdim.
× Ooo
+ Defne öyle abartılıcak bişey yok sadece bişey olursa ararım veya o arar diye verdi.
× Hıhı tabi tabi
+ Neyse akşam ne yapıyoruz.
- Bilmem ki.
× Akşam bizim evde buluşalım ve film izleyelim mi?
+ Olur bence.
- Bence de olur.
× Tamam o zaman akşam sizi bizim evde bekliyorum.
+ Tamam Defne.
- Görüşürüz.