Siyah Duygular.

2. Bölüm - Boşluk.

Hiç beklemediği hatta aklının ucundan bile geçirmediği, belki de korktuğu için düşünmediği şey başına gelmişti, Andrey'in.

Andrey, ne kadar ağlasada sandığından çok daha güçlü bir adamdı. Andrey yetimdi, öksüzdü, hep kaybeden taraftı, yalnızdı. Hayat arkadaşı onun tutunabileceği tek daldı ama o da gitmişti. Herkes gibi o da bırakmıştı Andrey'i. Şimdi, şimdi daha güçlüydü Andrey. Hemde herkesten daha güçlü. Artık kimse düşüremezdi onu. Kimse yenemezdi, üzemezdi.

Tek bir ayrıntı vardı, Andrey henüz ayağa kalkamamıştı. Ama onu da başaracaktı, yalnız adam. Kaybedeceği hiçbir şey kalmamıştı. Artık onu yıkabilecek hiçbir şey yoktu. Bir tek parası vardı. Gerçi şu saatten sonra kaybetsede umurunda olmazdı.

Göz kapakları aralandı, genç adamın. Bilinci açılır açılmaz başındaki ağrı el salladı ve kaşlarının çatılmasına neden oldu. O kadar şiddetli ağrıyordu ki, başını duvara vurası geliyordu. Sol elini alnının üzerine bastırmakla yetindi.
Andrey, sağ elindeki kanlı yastıkla beraber ayağa kalktı. Parmaklarını yastığa sımsıkı geçrimiş, dişlerini birbirine bastırıyordu. Sol kaşının altındaki damar esmer teninde iyice belirginleşmişti. Sadece sinirlenince baş gösterirdi o damar. Andrey, sinirliydi. Hemde hiç olmadığı kadar.

Hayatını mahfedenlere hesap soracaktı. Ama önce ayağa kalkması gerekiyordu. Ayağa kalktığında ise onlara öyle bir darbe vuracaktı ki, kendisini öldürmesi için Andrey'e yalvaracaklardı.

Hem ruhsal hemde fiziksel açıdan yorucu bir gece geçirmişti, Andrey.
Ama henüz başındaydı.

Yastığı yatağın altındaki çekmeceye kaldırdıktan sonra odanın çıkışına doğru ilerledi.
Andrey, fazla hemde çok fazla zengin bir adamdı. Sadece yatak odası bile 2+1 daireden daha büyüktü. Salon ise yatak odasının iki katıydı.

Evi St. Petersburg'un en göz alıcı yerindeydi. Denize yakın, tatil köylerini andıran bir yerdi burası. Ama ne önemi vardı ki? Güzel mekanların, pahalı kıyafet ve yiyeceklerin ne anlamı kalmıştı artık? Para sadece gösterişten ibaretti.

Merdivenlerı ağır adımlarla indi ve gösterişli salonun kapı pervazının önünde durdu. Salonu geceden kalan boş içki şişeleri esir almış gibiydi.

Kapıdan salona bakan gözler bir an karardı, görüntü karıncalandı ama çok uzun sürmedi. Andrey, düşmemek için kapıya tutundu. Yaklaşık otuz saniye sonra normale döndü.

Yakışıklı adam, kapının tokmak sesiyle irkildi ve ani bir hareketle başını sağ tarafa, kapının olduğu yöne çevirdi. Kapı tekrar çaldı. Kim gelmiş olabilirdi ki? Andrey'in kimsesi yoktu.

Kapı tekrar çaldı. Bu sefer daha gürültülüydü. Andrey'in elleri titremeye başladı. Ayakta zor duruyordu. Bir kaç güç adımla kapının önüne geldi ve elini uzatıp yavaşça kapıyı açtı.

"Merhaba hayatım!" dedi güzel ve tanıdık ses. Güzel bakan gözler ve yine güzel bir gülüş...
"Ahh, çok yorgunum. Poşetleri elimden alırmısın?" Tatlı bir somurtma...

Büyülü güzel kadın elindeki poşeteri yere bıraktı ve kıkırdayarak Andrey'in yanağından makas alıp içeri geçti. Genç adam bakakalmıştı. Az önceki sarışın kadın Fayina'ydı. İçerideydi?

Andrey kadına bakmak için arkasına dönü. Oradaydı! Fayina oradaydı! Ama yüzü... Ağlıyordu. Biraz önce gülen kadın şimdi ağlıyordu. "Özür dilerim, Andrey ne olursun affet beni çok pişmanım lanet olsun. Özür dilerim sevgilim özür dilerim." Hıçkırarak ağlıyordu Fayina.

Ah, olamaz. Yine gitmişti görüntü. Andrey cevap veremeden simsiyah ekran belirdi tekrar.

Yine aynı şey. Çok sürmeden görüntü tekrar geldi. Yoktu. Gitmişti...

Andrey arkasını döndüğünde kapı kapalıydı. Ama Fayina'nın kokusu buradaydı.

Garip hissediyordu, genç adam. Şaşkındı, korkmuştu. Az önce gelen kişi gerçekten Fayina'mıydı? Yoksa sadece hayalden ibaret bir saçmalık mıydı? Fayina neden özür dilemişti ki? O kötü bir şey yapacak bir kadın değildi. En azından Andrey öyle düşünüyordu...

Boşluğa düşmüş gibiydi, Andrey. Bu koca ev de Andrey'in hissetiği gibiydi, bomboş. Önceden Fayina'nın kahkası doldururdu bu evi. Andrey çok aşıktı ona. Hemde çok... Ama gitmişti, Fayina.

Şimdiyse, kocaman bir boşluk kalmıştı...