Unexpected Love

Unexpected Love part 3

Sophie's Point Of View

Teka, maka-iyak lang. Ang sakit e! </3 Mahirap. Sobrang hirap. Hindi ko to gustong gawin pero ito ang sa tingin kong dapat. T.T

*text

Maybe, I should start to let you go.. I mean, it was so easy for you.

Matagal tagal ding hindi magpaparamdam. Ge bye.

GM.

Carter: Oy. Ano bang problema? Oy.

Sophie's Point Of View 

Text siya ng text kaso ayoko na e. Dun siya sasaya sa taong gusto niya, alangan namang ipaglaban ko pa feelings ko. May mga bagay talaga na kapag no choice ka, giving up is the only option. Aw! Kaya to DAPAT. Mas lalo pa kong napa-Aww at naiyak sa nabasa kong quote. :-(

"You know what's sad about love?

It's when you know that there's just no hope for being together, yet you still pray to make it work. 

It's when your mind says let go but your heart says hold on.

And most of all, it's when no matter how hard you try to forget him, you just can't... Because of the fact that you still love him, and you just don't know why..."

Sobrang Awww. <//3 Sobrang relate na relate ako sa quote na yan! Tsk. Masakit e! Kaso ito ang dapat. Kaya kailangan kong magtiis. Huuu! Pray lang. Magiging okay din ang lahat. Aww. :-(

*text

Rhine: Jamie, ano sa tingin mo? Malamang sobrang lungkot ni Sophie ngayon ano?

Jamie: 100 % sure. Ano punta tayo sa kanila bukas?

Rhine: Sige. Tara!

*text

Rhine: Uy. Carter. May tanong ako.

Carter: Ano yun?

Rhine: Wala ka bang napapansin kay Sophie?

Carter: Hindi niya na ko pinapansin?

Rhine: Ay. Buti. Ramdam mo yun ano?!

Carter: Para sa akin, ayos na din yun. Para makalimutan niya na ko. Sa tingin ko naman, nakakaya niya e. Tsaka andiyan naman si Henri, sa tingin ko naman they deserve each other. Basta, andito lang ako bilang kaibigan.

Rhine: Awww. Tsk. Naiiyak na ko. T.T

Carter's Point Of View

Siguro, mas okay na to. Tutal, lagi ko naman siyang nasasaktan so para saan pa? Andiyan naman si Henri para sa kanya e. Pero kung kailangan niya ng tulong, andito lang ako for her. Ewan ko ba, parang ang bigat. There's a big part of me na parang nawala? Huu. Ang gulo! Pati ako, naguguluhan sa sarili ko lalong lalo na sa mga actions ko. Huuu.

*Sophie's House..

Sophie: O? Andito kayo? Teka, dali pasok.

Rhine: Ikaw lang pala mag-isa?

Sophie: Oo. Ang lungkot nga dito sa bahay e.

Jamie: Obvious naman, syempre yung nakatira, malungkot. Teka, kamusta ka na?

Sophie: Ito, pinipilit kong kayanin. Dapat e. I choose to let him go not because I want to but because I have to.

Rhine: Aww. Tsk! Sacrifice? Aww. </3

Jamie: Dama kita! Tama yung sinabi mo. Sobrang hirap nga niyan. O, wag ka na umiyak. Andito kami para mag-enjoy tayo! Manood nalang tayo ng movie. Paranormal! Gusto mo?