Liseye başlamıştı. Herkes o beğenmedikleri çirkin kızın bi kaç yıl sonra hemsire ol
acağını biliyordu. Artık çok değişmeye başlamıştı Hülya. O masum hiç bişeyi bilmeyen kız gitmişti.
Hülya
Hayatımda birisi vardı benden tam 5 yaş büyüktü. Aramızda engel olamadığımız bi sevgi vardı. Birbirimize hep inanır güvenirdik. O okumuyordu. Ben liseye başlayınca ondan utanmaya başlamıştım. Sevgilim okumayan hiç bir işi olmayan ama çok iyi bir insandı. Yetmedi sanırım. Ayrıldık. Günler günleri kovaladı. Ben büyümeye başladım. Aradan tam iki yıl geçmişti. Ben staj yapmaya başlamıştım. Sınıf arkadaşlarımdan tam iki yaş büyüktüm onlardan çok farklı düşünüyordum. Herkes tarafından sevildiğim gibi staj yaptığım bölümdeki arzu abla tarafından da çok sevilmiştim. Herşeyi çabuk kavrayan öğrenen biriydim. Etrafımdaki insanların ilgisini çekmeye başlamıştım gün geçtikçe güzellesiyordum. Yine staj da olduğum bi gün yanımda ki arkadaşım olan zeynep beyaz önlüklü tanımadığımız bi çocuğun sürekli bana baktigini söylemişti. Aramızda eğlence haline gelen bu çocuk sürekli bana bakmaya devam ediyordu.
Ümit
Kan almada gördüğüm kızı günlerdir göz hapsine almıştım. O kadar güzel gözleri vardı ki bakmaya doyamıyordum. Kocaman kahverengi gözler bu buğulu gözleri daha önce hiç görmemiştim. Zayıf esmer orta boylu bu güzel kız beni farketmiyordu. İnatla bakmama rağmen. Adını nasıl öğreneceğimi bile bilmiyordum. Hastanenin altında ki eczanede çalışıyordum ve sürekli hastaneye girip çıkıyordum sırf onu görebilmek için. Eczanede Aras abiye danışmaya karar verdim. O ne yapar eder öğrenirdi esmerimin adını.
