KIRIK KALPLER

Bölüm 5

Bu saatten itibaren Baran'la çıkmaya başlamıştık. Ailem ben razıysam olur diyorlardı. Arkadaşlarım zaten istiyorlar. Ama şimdi ne olacağı değil, şimdiden sonra ne olacağı önemli.....

Bugün hem 18 yaşıma girmiştim. Hemde birisini sevmeye başlamıştım. Belki de en güzel doğum günümdü bugün. Bana çıkma teklifi eden Baran'a cevabım ''evet'' olunca ortalığı bi alkış havası bürüdü. Müzikler için ayarlanan kişi romantik bi şarkı açtı.

=Benimle dans eder misin Nehir??

-Olabilirr Baran...

Biz Baran'la dans ederken annem ile de babam dans ediyorlardı. Bizim sayemizde annem ile babam da romantik bi gün geçirmiş oldular. Geceye kadar şarkılar, hediyeler, arkadaşlar, ailem ve Baran, bir de Bıdık çok güzel vakit geçirdik. Gece olup herkes evlerine dağıldığında yanlızca bizimkiler kalmışlardı. 

=Siz kalacak mısınız??

-Bilmiyorum ki Baran...

+Biz az sonra ortalığı toparlayıp yola çıkarız oğlum.

=O zaman bende size yardım edeyim, burasını toparlamak zor.

-Saol birtanem...

Ben kendimi alıştırmaya mı başladım acaba, bu sevgili işine?? Ben az önce birtanem mi dedim?? Ahhh nasıl derim ben, daha yeni sevgili olduk... Biraz bekleseydim bari.

=Sen bana birtanem mi dedin??

-Şşşeyy bbenn mmmm... Offf dedim işte ne var??

=Bi şey demedim tatlım. Hatta çok sevindim. 

Baran üzerime üzerime adım atmaya başlamıştı. Boyum ondan biraz kısa olduğu için başını aşağı doğru eğdi. Dudaklarıma çok yaklaşmıştı. Tam öpecekken oradan kaçtım ve hazır olamadığım öpücükten kurtuldum. 

..............................................................................................................

İşimiz bitti. Yavaştan yavaştan toparlanmaya başladık. Eşyalarımızı arabamızın bagajına koyduk. Ben de Bıdığı arabaya koydum. Sonra Baran ile vedalaşıp oradan ayrıldık. Günümüz çok güzel geçmişti. Ama hepimizde yorulmuştuk. Annem bugün kalıp yarın dönmemizi istiyordu. Ama ben Baran'la yeni çıkmaya başladığımdan ve de arabayı ben kullanmayacağımdan dönmemizi istedim ve benim dediğim oldu. Babamın da çok uykusu vardı. Yolda giderken göz kapaklarının yavaş yavaş kapandığını fark ettim. Ve direksiyona ben yapıştım. Annem önceden uyumuştu, bense babamın yorgun olduğunu görüp uyuyamadım. Bir süre direksiyonu ben tuttum. Taa ki bir aracın yanlış şeride girdiği için üstümüze geldiğini fark edene dek. O anda ne yapacağımı şaşırdım vee

....................................................................................................................

Kaza yapmıştık. Annem ayrı tarafta babam ayrı tarafta idi. Ben de pek bir şey yoktu. Fakat annem ile babam kıpırdamıyordu. Çok korktum ne yapacağımı bilemeyip ağlamaya başladım. O sırada yoldan geçenler durup benimle ilgilenmeye geldiler. Aralarından biri ambulansı aradı, o sırada bayılmışım. Neden bayıldığımı bilmiyorum tabi. Uyandığımda üzerimde hastane ışıkları vardı. Kaza yaptığımız aklıma geldi ve annem ile babamı merak ettim. Telefonumu alıp hemen Baran'ı aradım. Baran yoldaymış ve bizim kaza yaptığımızı öğrenince geriye döndü. Çok sürmeden yanıma geldi.

=Ne oldu, ne işiniz var sizin burada??

-Babam çok yorgundu. Annem gitmeyelim bugün kalalım dedi. Ama ben dönmek istedim. Sonra da ters şeride giren bir araç bize çarptı.