My Love from the Library

Chapter 1

Nalalaman at narerealize lang natin ang mga bagay na dapat sana dati pa natin nalaman at narealize ...kapag huli na ang lahat - Morning !
Gm-Harah

I press the delete botton and hide it on my bag. Lagi akong nakakatanggap ng ganyang message galing sakanya. She's my best friend , Harah Salzar, yung madramang babae na ito.

Andito na ako ngayon sa classroom namin and as usual, kakaunti palang kami dito sa loob so I decided to go out and breath some fresh air.

I go to the mini fishpond here in our University and as I  exhale the carbon dioxide I earned, nadako ang mata ko libary building at lahat...lahat ng simpleng bagay na nangyari kahapon ay muli kong naalala.

Napangiti ako. Kung dati iisa lang ang dahilan kung bakit ako nasa library, ngayon, sa tingin ko madadagdagan na.

"Creepy and Weird"

Kahit hindi ko lingunin yung nagsalita, alam kong si Harah yun.

"Goodmorning too Harah. Pasok na tayo sa loob"
"Oshige---arawts. Langya ka talaga ang luwang ng daan oh ! Nambabangga ka"

Hindi ko na siya pinansin at nagpatuloy nalang ako sa pagpasok sa classroom dahil siguradong mas lalo lang siyang maiinis kapag nakita niyang nagpipigil ako ng tawa.

-----

Pagkaiwan ko ng mga gamit ko sa baggage counter ay pumasok na ako sa library.

Hindi ko agad agad kinuha ang libro ng lagi kong binabasa dahil hinanap muna ng mata ko ang isa pang naging dahilan na din kung bakit ako nandito sa lugar na ito.

Medyo nanibago ako sa kilos ko ngayon dahil hindi ko ginagawa ang mga ganitong bagay kahit pa kamukha nila Enrique Jill at James Reid ang pumasok sa library na ito ay wala akong pakialam pero ngayon...

Lumalandi ka na Ezy.
Oh sheeesh ! Shut up.

Halos nagawa ko na ang 360 sa palibot ng mata ko pero wala akong nakitang Shelter.  Siguro may klase pa siya. I grab the book and sit at the corner of this room.

Whatever I do, whatever I think... I can't help but feel sad by the fact that I only have 20 minutes left to stay here and yet he's still not around. I wonder what's the reason why he's not here.

After my class, I come back to the library hoping that maybe...maybe he was now sitting there with his scientific calculator and books scattered on the table but the hope I had just died because all I see is a clear table and the well-arrange chair.

I slowly sit on the chair and I don't care if you think that I am dreaming to be on the music video because all I care right now is...he's still not here.

I fake a laugh.

Feeling mo, tambayan niya din itong library ? Asa.

Tama. Siguro wala lang space sa student's plaza nung mga nakaraang araw kaya dito niya naisipang pumunta. I cleared my throat and resume doing what I always do when I am here.

Buti nalang nangyari na ito ng maaga pa. Hindi na lumala. Tinignan ko ung cellphone ko to check the time and I sarcastically laugh ng makita ko kung anong oras na. 12:11 pm. 24 hours lang .

12:11pm ko siyang nakilala tapos...

Parehong oras din pala na hindi ko na siya makikita.