Verraad

40 3 2
                                    

Ik zag een raar beest liggen, een beest net zo groot als een mens. Toen zag ik het het was een mens, maar geen gewoon mens. Ik wist niet wat me overkwam. Ik rende het huis uit en fietste zo snel mogelijk naar Jille. Ik belde aan en daar zag ik hem staan met een bedroefd gezicht. Snel vroeg ik aan hem: is jou het zelfde overkomen? Zijn jou ouders ook weg? Wat moeten we doen! 'Hey blijf rustig' zei Jille! 'Als je je zo onrustig maakt schieten we niks op, we moeten een groep maken van onze vrienden. Alleen als we dat doen kunnen we het overleven, anders hebben we nauwelijk kans! We fietsten snel naar Mick. Toen we er eindelijk waren belden we aan. We zagen Micks moeder en achter haar Mick en zijn broer David! Ik zei vlug 'er zijn rare dingen gebeurd in mijn huis vanochtend! Ik liep de kamer van mijn ouders in en zag iets raars op het bed liggen, ik kon niet zien wat het was. Toen zei mick: kom maar bij ons logeren vandaag, als er nog meer van die beesten zijn kunnen we schuilen in onze kelder. Toen we die avond bij Mick waren hoorden we buiten rare geluiden geluiden van mensen, eerst een gil, toen een knal. We keken uit het raam we zagen twee mensen, een man en een vrouw en voor hun lag een raar beest, ongeveer net zo groot als een mens. We liepen met zijn allen naar de deur en we riepen naar de mensen of ze binnen wouden komen. Ze knikten van nee en liepen naar ons toe. Snel deden we de deur dicht, we waren bang van hem, hij had een pistool! Hij bonkte op de deur en zei: we willen jullie niks aan doen, we willen jullie helpen en uitleg geven! 'Doe open' zei hij. Mick deed de deur open en de mensen kwamen naar binnen. Ze zeiden dat het een zombie-apocolyps was. 'Wat is een een zombie-apocolyps nou weer' vroeg ik. De apocolyps is een soort wereldramp, een virus. Als je wordt gebeten door een zombie verander je na 12 uur in een zombie, als jullie een groep maken zijn jullie veiliger. Maar wij moeten ervandoor, onze familie wacht op ons. Ze liepen naar de deur en toen richtte de man een pistool op mij. Ik bleef verstijfd staan. Hij zei geef al jullie voedsel en levensmiddelen! Nu! Ik zei op een boze toon tegen hem: nee! Ik ga liever dood! 'Weet je het heel zeker' zei de man. Hij stond op het punt om te schieten, hij zei heb je nog laatste woorden? Ik zei: denk je nou echt dat je me neer kan schieten? Je kogels zijn op kneus! Toen je die zombie neerschoot zag ik dat je je pistool wou herladen, maar al je magazijnen waren leeg. We liepen naar hem toe en sloegen hem naar de grond. De vrouw rende weg.

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Aug 09, 2015 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

InfectedWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu