Na een eindje lopen komen we eindelijk aan bij het huis. 'Dit is niet echt wat ik had verwacht...' Teleurgesteld kijkt Lisa naar het huis. 'Ben ik de enige of vinden jullie dit huis ook een beetje eng?' Vera kijkt de meiden aan. 'Het is inderdaad een beetje eng... Maar we zijn nog niet eens naar binnen geweest dus laten we eerst naar binnen gaan.'
Als ze binnen zijn is het er niet veel beter op geworden. 'Meiden, ik wil weg.' Vera loopt al terug naar de deur. Maar als de meiden de deur open willen doen gaat de deur niet meer open. Er gaat paniek door de meiden heen. 'Ik ben mijn telefoon vergeten. Kunnen we bellen met een van jullie telefoons?' Lotte kijkt de andere aan. Lisa kijkt naar haar telefoon en ziet dat de batterij leeg is. Dan de telefoon van Vera maar. 'Ik bel mijn moeder wel dan kan ze ons ophalen met haar auto.' Maar als Vera wil bellen gaat haar telefoon al en staat er "prive nummer" op het scherm. Vera neemt op em ze horen een stem: 'Als jullie proberen te ontsnappen dan is dat zinloos. Jullie zijn nu in mijn huis en zolang jullie niet naar mij luisteren komen jullie er ook niet uit. Dan zullen jullie stuk voor stuk elkaar zien lijden. Dus jullie zijn gewaarschuwd.' Het nummer hangt op en de meiden zijn stil... 'Wie.... wie.... wie was dat...?' De angst staat in hun ogen. 'Oke, het is toch simpel? We moeten gewoon naar hem luisteren en dan mogen we naar huis.' Maar stiekem is Lotte heel erg bang. Want zo makkelijk is dat niet.....
