Heskesten saklananlar

1. Bölüm

Adım Güneş
Normal bir ailenin hiçte mülayim olamayan 2 çocuğundan birisiyim.
Bizim aile 4 kişilik sıradan bir aile.
Herkes kendi havasındadır.
Bi tane gerizekalı var işte, annem ve babam.
Babam avukat ama öyle ünlüleriden falan değil. Normal açık avukat.
Annem polis şimdi siz diyceksiniz. Tam tersi olması gerekmez mi evet öyle ama zaten bir aradalar aynı şubede çalışıyolar.
Ben. 17 yaşındayım. Tüm aile bağımsız olarak siyasal bilimler okuyorum.
Biraz bağımsız ve rahat bir aileyiz. Tabi her ailede olduğu bizim de sorunlarımız var. Hiçkimse sıradan değildir sıradan gibi görünseler de her kişilik benzersizdir. Tabi insan kendini sıradanlaştırmazsa herkes benzersizdir.
Bizim sorunlarımız da çok öncelere dayanan sorunların birikmişi diyebiliriz.
Bazı aileler geçmişte yaşadıklarına göre çocuklarını eğitir, yani aslına bakarsak ailemizin geçmişi bizi yansıtır. Ayna gibi düşünülmeli bu konu. Tersini aksettirir.
Bende bundan mıdır bilinmez: uslu ve sakin bir çocukluk geçirdim aslında başlarda çok mülayim ve sorunsuz bir çocuktum. Çok hastalanmaz annemi üzmezdim. Aksine annem beni övsün diye uğraşır sevsin diye çabalardım.
Uykuyu severim ben canım tatlıdır biraz. Uyuyarak doğduğumdandır belki.
Sessizliğimin bozulma sebebine gelirsek sanırım kendi annemin bile beni sevmemesi olabilir.
Bunu neden olarak öne sürmedim hiçbir zaman. Ama beni sevmeyip aynı anne-babadan doğan, sorunlu, sürekli ağlayan ve problemli bir çocuğu sevmesi katlanılmaz bir gerçekti.
Hiçbir anne bir çocuğunu diğerinden asla ayırmaz derler bunun ne kadarı doğru bilinmez ama hissedilenilir. Evin içini kimse bilemem o  dört duvarın içine ancak ailenin izin verdiği kadarını bilir herkes. Her zaman ilk doğan diğerlerinden milim olsa bile farklıdır.
İlk göz ağrısıdır o.
Ben ailenin ilk çocuğuyum. Biraz zorlu olmuş doğumum ama uslu bir çocukmuşum.
Yaramazlık yapmaz sürekli uyurmuşum zaten bir yerim ağrımadığı sürece ağlamaz, acıkmadığım sürece annemi rahatsız etmezmişim.
Benim tam aksim olan bir çocuk doğana kadar böyleymiş en azından.
Küçükken tüm suçu bana atıp dayak yememin nedeni olan çocuğu hiç sevmedim.
Kardeş sevgidi içimde hep bir ukte olarak kaldı.
Gerçi ben sevmesem bile annemin gözü o kadar onunla bürünmüş ki başkalarını göremez olduğundan hep onu sevdi.
Hayata 1-0 yenik başladım sayılmaz aslında. Ben her zaman güçlüydüm başka türlü ayakta kalamazdım çünkü.
Çünkü dünya budur işte!! Onun olayı bu her zaman kötüye gider. Ve siz bundan yakındıkça bir dahaki sefere daha kötüsünü karşınıza çıkarır.
Bende umursamamayı tercih ettim.
Kafa dağıtmak ve sorunlardan kaçmak için insanlar türlü şeylere başvururlar.
Ben kitaplara ve kahvelere yöneldim.
Ama çeşit çeşit insanlar ar uyuşturucu kullanan ,sigara içen,alkole başvuran, müzik dinleyen, dans eden , resim yapanlar. Hatta başarılı olanlar sorunlardan kaçmak için derse başvurduklarından dolayı başarılardır.
Ben başarısızlığı seçtim. Hayatımdaki sorunlardan kaçmak için kitaplara başvurdum ama tabi benimde bilmediğim ve öğrenmem gereken bazı şeyler var. Mesela bazı şeylerden kaçamazsın bazı şeylerle yaşamak zorundasındır...