KARANLIK

6.bölüm ~ÖZÜR DİLERİM~

Annemgilin gitmesi üzerine 1 saat geçmişti ve boranın yüzünü gormemek için 1 saattir odamda oturuyordum biraz kitap okumuştum birazda müzik dinlemiştim ama daha fazla dayanamıcaktım kapıyı açtığımda yerdeki kutuyu fark ettim kurdelesini çözüp açtığımda içinden kocaman frambuazli pasta çıktı üstündede "seni üzdüysem üzgünüm bücür" yaziyodu bunu boranın göndermemesini anlamak için salak olmak lazımdı ama onu affetmicektim zor ağlardim ama çok korktuğumda ağlamaktan çok kötü olurdum oda beni ağlatmişti tamam en son darbeyi ben yapmıştım oda hamlesini uygulamıştı ama yinede korkularımla beni yüzleştiriodu bunu yapmamalıydı ona kızmıştım hemde çok... Ama bu franbuazli pasta sinirlerimi birazda olsa yatıştırmıştı ama onu affettiğim anlamınada gelmiyodu
Daha fazla frambuazli pasta yersem kusacaktim en iyisi dolaba koymaktı aşağıya inip mutfağa girdim pastayı dolaba yerleştirdim arkamı dönünce çığlık attım bora tam dibimdeydi " sen napıyosun burda be ödümü patlattın" dedim sonra beni kaldırıp tezgaha oturtturdu ellerini etrafıma koydu " beni affettinmi " dedi ah tabikide affetmemiştim " hayır seni asla affetmicem bana yaptığını unutmadım" dedim yüzüne baktığımda sinirlenmişe benziyordu " lanet olsun !! Bukadar korkucağini bilmiyodum tamammi şimdi şu havalarından çık! " dedi tabi ya benim egolarımdaydi sorun kendine ve yaptıklarına bakmışmıydı acaba? " sen nediosun lan sorun ben ve egolarımmı? Sen benim korkularımın ne diye üzerine geliosunki " dedim " bebek gibi ne korkuyosun! " neee!! İnanamiyorum duygularimla ne diye dalga geçiyodu bu herkezin başin gelebilir " ahh sen ne anlarsınki zaten bırak beni " diyip onu ittirdim tezgahtan atlayip odama çıktım ve kapıyı kitledim. Onun benimki gibi korkuları yok sadece ıslanmayı sevmiyo beni anlamıyodu anlamasınıda beklemiyodum zaten. içim karardı resmen havaya bakılırsa yağmur yağıcak heralde eğer şimsek çakarsa kesinlikle korkudan ölebilrim. Ama kulaklığımı takıp müzik dinler dışarıdaki sesleri unuturdum. Belkide yapacak başka birşey yoktu en iyisi uyumaktı yapacağım en iyi şeyde bu olurdu...

BORA ' DAN ;
Rana sinirle yukarıya çıkınca bende çıktım odaya girip kendimi yatağa attım bu kız kendini ne sanıyodu üzgün olduğumu sölemiştim işte daha ne isyiodu hiçbi kıza yapmadığim saçma şeyide yapmıştım ama yine kendi dikine gitti neyse yaa bücür kızlarla uğraşicak vaktim yoktu...
Şimşekler çakmaya yağmur yağmaya başlamıştı elektrik gitti EYVAH ! Rana karanlıktan ve gök gürültüsünden korkuyordu değilmi evde sadece biz vardık yanında olmam gerekiyodu hemen telefonumun ışığını açıp rananın odasına gittim içeriden hıçkırıklar gelince kapıyı çalma gereği duymadan girdim rana yatakta oturmuş dizlerini vücuduna çekmiş ellerini bacaklarına dolamış kafasını gömmüş ağlıyodu hemen yanına gittim " rana iyimisin?"kafasını kaldırıp sarıldı bende hemen ona karşılık verdim çok korkmuşa benziyordu bunu ürkek bedeninden anlayabiliyordum ayağa kalktığımda "gitme" dedi ona soru sorar gibi bakınca " kokuyorum gitmeni istemiyorum" dedi nediyeceğimi bilemedim gittim yanına oturdum devam etti "beraber uyuyalım mı?" dedi kafamı sallayıp yanına yattım sonra ellerini belime dolayıp kafasını göğüsüme koydu bende ellerimi ince beline doladım tahrik edici kokusunu içime çektim gercekten insanı rahatlatıyordu bende bu şekilde uykuya kolayca teslim olabilirdim