Vampir Akademi

Bizler birer...

Arkadaşlar birinci bölümü şimdiden 7 kişi okumuş. Bu benu çok mutlu etti. Herkese çok teşekkür ederim. Bu resimdeki Alice. İyi okumalar :)

Şöyle bir baktım da okul bu dağ başında olabilecek en güzel okuldu. Kırmızıyla bordonun karışımı bir rengi vardı. Yepyeni duruyordu. Görünüşü güzeldi. Peki ya okulun içindekiler? Kendime daha fazla soru yöneltmeden okulun kapısına doğru hızlı ama sakin adımlarla yöneldim. Kapıyı açtım. İçerinin çok değişik bir kokusu vardı. Neydi bu? Biliyordum ama söyleyemiyordum nedense. Ve keşke bana değişik gelen sadece bu koku olsa... İçeri adımımı atmamla herkes dönüp bana bakmaya başladı. Yeni olabilirdim belki ama bu bakış tarzı da neyin nesi? Ah! Dostum. Şu anda kendimi bu bakışlar altında aslanların olduğu bi kafese koyulan kuzu gibi hissediyordum. Beni yiyecekmiş gibi bakmayı kesseniz artık?!
Bu bakışlar altında müdürü aramaya koyuldum. Babam arabadayken bana müdürün yardımcı olabileceğini söylemişti. En azından müdürün odası giriş katta ve kapıdan bi 10 metre uzaklıktaydı.

"Tak!tak!tak!"

"Gir!"

Ne kadar kalın bi sesi vardı. Bayan olduğunu bilmeme rağmen bir an erkek mi diye tereddütlenmedim değil. Kapıyı açıp ona doğru yürürken konuşmaya başladım:

"Ee meraba ben..."

"Marry değil mi? Gel otur." dedi masasının önündeki sandalyelerden birini göstererek. Kapıyı örtüp gösterdiği yere oturdum. Hemen söze başladı:

"Meraba Marry. Ben Bayan Kristen. Seninle sınıfına gitmeden önce söylemek istediğim şeyler var." pür dikkat onu dinliyordum;

"Bak burada öğrenciler,hatta öğretmenler sana garip gelebilir. Buranın halkı böyledir. Seninle şunda anlaşmak isterim ki buradaki arkadaşlarınla herhangi bir sıkıntında gelip bana danışman. Kendin halletmektense bana bırakman. Anlaştık mı?" kafamı tamam maksadında salladım.

"Güzel. Hadi seninle sınıfına gidelim." ona katıldım. İki kat çıkmıstık. Koridorun sonundaki sınıftı. Kapıyı tıklayıp içeri girdi. Öğretmenden özür dileyip söze girdi:

"Gençler. Size yeni arkadasınız Marry ile tanışrırayım. Marry? Gelsene tatlım." yavaş ve biraz korku dolu adımlarla Bayan Kristen'ın yanına yöneldim. Omuzlarımdan tutarak:

"Yeni arkadaşınıza iyi davranacağınızdan şüphem yok. Size güvenebilirim değil mi?" sınıftan hiç ses çıkmamıştı. Bayan Kristen 'ın sınıfa attığı bakıştan sonra bi kaç kişi sınıfın adına "evet,tabii" diyebilmişti.

"Güzel. Ah! Tanıştırmayı unuttum. Marry bu edebiyat öğretmenin Bay Edward Cullen."

"Merhaba Marry. Umarım birlikte iyi anlaşırız." dedi tatlı bir gülümseyle.

"Umarım."

"Pekala. Ee ah! Evet. Bay Miler, yanınız boş değil mi? Umarım bi sakıncası yoktur?"

"Yok hayır Bayan Kristen."

"Mükemmel. Hadi Marry sen yerine geç." dedi Sonra iyi dersler dileyip sınıftan çıktı. Ben ağır adımlarımla sıraya doğru ilerliyordum. Bu bakıştan nefret ediyordum. Buradaki bütün öğrenciler bana böyle mi bakmak zorunda? Tanrım...
Sıram sınıfın cam kenarında köşede ve en arka sıradaydı. Sınıfta en güzel yer diyebilirim. Ben sırama geçerken daha da yana kaydı. Sorunu neydi bunun. Fesat düşünme Marry. Sen rahat oturasın diye yapmıştır belki. Oturdum. Başını cama yaslamış,dışarıyı seyrediyordu. Ben ise sıramı karalamakla meşguldüm. Dalmışım. Öğretmenin sesiyle irkildim.

"Jason? Dinliyorsun öyle değil mu?!"

"Ee evet Bay Cullen."