Neyse ki itfaieler branda açmışlardi. Hayatim son anda kurtuldu. O anda itfaiyecilere ölesiye sarılasım geldi. Ama...ama ölmek kelimesi bana hep Bartu'yu hatırlatıyordu. Kardeşime kızıp dövdüğüm zamanlar da oldu ama ben onu her zaman çok sevmiştim. O gün Bartu'nun çekmecesinde bir günlük buldum.ama o da ne ?kilitliydi bartu kilitledigine gore icindeki yazilarin önemli olmasi lazim peki ya anahtar neredeydi.iste o anda aklima bartunun küçük sandığı geldi. Onmeli esyalarini oraya koyardı hemen annemin yanina gittim ona bartunun sandiginin nerede oldugunu sordum
"Kitaplığın en ust rafinda"
Ben hizla gidip sandigi açtım icinde anahtari buldum gunlugun ilk sayfalarinda dolaştım.sonraki sayfalarin birinde soyle yaziyordu
"Sevgili günlük;
Bugun abimin doğum günü abime alinan pastanin uzerinde onun resmi var babam bana boyle pasta yaptirtmamisti. Ona beşiktaş forması ve krampon almıştı "
Fakat bartu bilmiyordu ki babamin ona galatasaray formasi ve krampon aldığını aslinda bartunun 1. Ve 4. Yas günlerinde pastalarinin uzerinde bartunun resmi vardi gunlugun en son sayfasinda şöyle yaziyordu
"Sevgili gunluk;
Biliyorum bugun icinde 2 defa günlük yazdim ama annemin abime aldığı akilli telefon,bardağı taşıran son damla oldu. ELVEDA HAYAT ELVEDA AILEM"
