The girl with the golden eyes

De moord

"Elena." zei mijn oom. Ik negeerde hem. Altijd als hij mijn naam noemt, moet ik iets voor hem doen. "Elena." zei hij opnieuw. "Nu even niet, oom Bob." mompelde ik terwijl ik me omdraaide. FLATS! Ik schrok en draaide me direct weer om. Daar stond mijn oom met een lege emmer in zijn handen. Hij grinnikte. Hij had inhoud over mij heen gegooid. "Dat was koud!" riep ik geschrokken. "Waarom deed je dat?!" "Ik dacht dat je nog sliep, dus ik dacht ik maak je even wakker." "Ik sliep niet." mompelde ik en ging rechtop zitten. "Ik ben doorweekt." "Mooi, je stonk toch." "Stonk?" vroeg ik verbaasd. "Ja, naar slaap. Trek wat droogs aan en haal wat water voor me. Het is nu op." zei oom Bob en duwde de emmer in mijn handen. "En opschieten, heb niet de hele dag de tijd." Ik mompelde wat in mijzelf en kleedde me om. Mijn natte kleding hing ik buiten op en liep met de emmer naar de rivier. Ik schepte er wat water uit en liep met de volle emmer naar de boer, die een filtersysteem heeft gemaakt om je water te filteren. Zo is het water schoon en veiliger om te drinken.

Ik liep over het bospaadje om naar de boer te gaan.Het was aardig rustig in de bossen. Meestal zijn er wel spelende kinderen te vinden. Ik vraag me af waar ze nu zijn. In de verte hoorde ik stemmen. Het klonk niet als een vrolijk gesprek. Voor de zekerheid verschool ik me in de bosjes en kroop langzaam met mijn volle en klotsende emmer naar het geluid toe.Ik gluurde door de bosjes en zag een paar mannen om de boer heen staan. Het waren er een stuk of zeven. Allemaal blauw gekleed. De Blauwe groep? Wat doen zij hier? Ik sloop dichtbij genoeg zodat het gesprek kon volgen. "M-maar dat kan ik niet toelaten. Ik heb dit gebouwd zodat iedereen er gebruik van kan maken!" zei de boer. Zijn stem trilde. Er was duidelijk iets aan de hand. "Dat weten we.Iedereen moet dit systeem ook gebruiken. Het enige wat we doen, is dit middeltje erin en dat is alles." zei een wat oudere man in de groep. Hij moet de leider zijn. Hij was de enige aan het woord. Hij liet een flesje zien met blauw gekleurde vloeistof erin. Het flesje had een ongewone vorm. Van een diamant? Ik kon het niet met zekerheid zeggen. "Ik kan dit niet toestaan! Ik laat u geen troep in mijn filtersysteem gooien! Dan zult u eerst door mij heen moeten!" riep de boer boos. De mannen lachten. De leider het hardst. "Geen problemen mee!" bulderde hij van het lachen en haalde iets tevoorschijn met zijn andere hand. Het was iets glimmend en hij richtte het op de boer. Een luide knal was te horen en er kwam wat rook vanaf. Ik schrok van de knal en stootte van schrik mijn emmer water om. Shit! Ik hoop dat ze dat niet gehoord hadden...Ik keek weer op en zag dat de boer op de grond lag. Is hij...? Op dat moment realiseerde ik dat er nog maar 6 mensen stonden. Waar is de zevende?! Op datzelfde moment werd ik bij m'n haar gegrepen en omhoog getrokken. Ik stond open greep m'n haar beet om de pijn te verlichten. "We hebben een toeschouwer!" De groep keek mij aan. Sommigen keken verbaasd, anderen lachten. Ik werd uit de bosjes geduwd en naar de groep getrokken. Ik stribbelde tegen, maar dat deed alleen maar meer pijn. Ik kon geen kant uit. "Wat gaan we doen met haar baas?"vroeg er één van hen. Ik werd midden in de groep geduwd en gingen als een kring om mij heen staan. De pijn op mijn hoofd trok weg. De baas ging voor me staan en bekeek mij van top tot teen. "Wat je naam, kind?" Ik zweeg. "Hmph." bromde de man. "Geen manieren, huh?" Hij greep met zijn duim en wijsvinger mijn kin beet en dwong me om hem aan te kijken. "Grijs, huh?" zei hij en er verscheen een brede grijns op zijn gezicht.  "Dit meisje heeft grijze ogen!" De mannen begonnen te lachen en te juichen. "Ons eerste proefkonijn." zei tevreden en haalde opnieuw het flesje tevoorschijn. "Gebruik het." zei de man tegen één van zijn onderdanen en die pakte het flesje. Het flesje had inderdaad een diamantvorm en de vloeistof wat erin zat, was blauwgekleurd. "Gooi er een beetje in." zei de man en liet mijn kin los. "Wat ga je ermee doen?" vroeg ik en gaf hem een doordringende blik. "Hmph. Waarom zou ik je dat vertellen, kind?" Ik zweeg en bekeek de man. Hij was denk ik in de dertig.Hij heeft al aardig wat littekens opgelopen op zijn armen en in zijn gezicht.Misschien van alle oorlogen... Hij merkte dat ik hem bekeek en keek me beledigend aan. Snel keek ik een andere kant op. 

De man die mij naar de groep had gesleurd kwam terug met het flesje en een glas met water erin. "Geef het aan haar." De man deed wat hem werd gezegd en gaf aan mij het glas met water. Het zag er normaal uit. Het had geen rare gloed of iets. "Drink het." zei de baas en stopte zijn diamantflesje terug. Ik keek naar het glas en twijfelde. Hebben ze dat blauwe spul hierin gedaan? Wat doet het? "DINK HET! OF WIL JE ZOALS DIE BOER EINDIGEN." bulderde man. Ik schrok en keek naar de boer, die een paar meter verderop lag met een plas bloed naast hem. Met een trillende hand nam een klein slokje. Ik keek om me heen. Waarom kijken ze me nu zo onderzoekend aan? Wachten ze op iets te gebeuren? "Hmm..." De baas pakte weer mijn kin beet en keek me recht in de ogen aan. "Er gebeurd niets." Zegt hij teleurstellend. "DRINK MEER!" Snel nam ik nog een slokje en nog één. Nog steeds gebeurde er niets. De mannen keken elkaar aan en begonnen te fluisteren. "Koppen dicht!" riep de man. "Waarom werkt het niet?!" Ik begon te giechelen. Ik snapte al waarom het niet werkte. Iedereen keek mij verbijsterd aan. "Waarom lach je, kiddo? Wat is er zo grappig, huh?" Ik keek hem strak aan. "Ik weet niet wat jullie probeerden, maar bedankt voor het heerlijke gefilterde water." Het duurde even voordat het kwartje viel. "SHIT!"riep hij. "Welke oen heeft deze opdracht gegeven?!" "U, baas." zei er één en die werd prompt neergeschoten. Ik schrok en liet van schrik het glas vallen. De mannen schrokken even hard als ik en bogen zich over de neergeschoten kameraad. Dit was mijn moment en rende ik zo hard als ik kon naar huis. "HE! ZE GAAT ERVANDOOR! STELLETJE IDIOTEN!"