The girl with the golden eyes

Kleuren van de Regenboog

"Verder hebben we een ander probleem. Elena. Als grijs oogige loop je een enorm risico. Het is beter om één van ons te worden. Zo kunnen we je beter beschermen." Ik schrok hiervan. "N-nee!"zei ik meteen en stond op. "Het is oké, Elena. Je kunt ook één van ons worden! We bent bij ons altijd welkom!" zei Caspar en knipoogde naar me. "Ik wil geen Groep kiezen! Ik wil vrij blijven!" "Elena ik-" "Het antwoord is nee, Shuyin!" zei ik en keek hem kwaad aan. "Mijn ouders waren ook neutraal en dus blijf ik ook neutraal! Excuseer." Boos liep ik de kamer uit. Hoe durven ze. Het gaat allemaal om het bekeren. Bekeren en macht. Het gaat uiteindelijk allemaal om macht. Stomme soldaten. Het kan me niet schelen of ze van de hoogste rang zijn of niet. Ik heb hun hulp niet nodig! Ik sloot me op in m'n zesjarigen kamer en ging op m'n bed liggen, met mijn gezicht in een kussen verstopt. "Aaargghhh!" gromde ik uit. Dit is veel te frustrerend!

"Verder hebben we een ander probleem. Elena. Als grijs oogige loop je een enorm risico. Het is beter om één van ons te worden. Zo kunnen we je beter beschermen." Ik schrok hiervan. "N-nee!"zei ik meteen en stond op. "Het is oké, Elena. Je kunt ook één van ons worden! We bent bij ons altijd welkom!" zei Caspar en knipoogde naar me. "Ik wil geen Groep kiezen! Ik wil vrij blijven!" "Elena ik-" "Het antwoord is nee, Shuyin!" zei ik en keek hem kwaad aan. "Mijn ouders waren ook neutraal en dus blijf ik ook neutraal! Excuseer." Boos liep ik de kamer uit. Hoe durven ze. Het gaat allemaal om het bekeren. Bekeren en macht. Het gaat uiteindelijk allemaal om macht. Stomme soldaten. Het kan me niet schelen of ze van de hoogste rang zijn of niet. Ik heb hun hulp niet nodig! Ik sloot me op in m'n zesjarigen kamer en ging op m'n bed liggen, met mijn gezicht in een kussen verstopt. "Aaargghhh!" gromde ik uit. Dit is veel te frustrerend!

Die avond werd mijn oom begraven. Eindelijk had ik bewijs dat deze nachtmerrie werkelijk was. Het voelde als een klap in mijn gezicht. Shuyin was duidelijk bezorgd om me. Hij stond vaak aan de deur van mijn kamer om te vragen of het met me ging. Ik antwoordde telkens met: "Ga weg." Elke keer dat ik dat tegen hem zei, kreeg ik na elke seconde daarna meteen spijt. Ik heb me nog nooit zó alleen gevoeld. Het verlies van mijn ouders was al erg, maar het idee dat ik nu nog de enige ben die is overgebleven van de familie brak al helemaal mijn hart. "Elena. Alsjeblieft, eet iets." Het was Shuyin weer. "Laat me alsjeblieft binnen." "Ga weg, Shuyin! Ik heb jouw hulp niet nodig, of die van de andere soldaten!" "Ben je daarover zo van slag?" "Wat denk je zelf?!" riep ik in tranen uit. "Eerst word ik achterna gezeten door de Blauwe Groep, dan wordt ook nog eens mijn oom vermoord en nu willen jullie me nog bekeren ook! Jullie zijn allemaal hetzelfde!" Het was even stil. Zou hij weggelopen zijn? Ik wachtte af op een reactie, maar er kwam geen. Is hij serieus midden in mijn geschreeuw weggelopen?! Wild opende ik de deur en zag een Shuyin voor me met bordje met sushi in zijn handen. Hij had een sombere blik op zijn gezicht, met tranen in zijn ogen. Ik schrok ervan en mijn ogen werden wijd. "Shu...yin?" Hij forceerde zichzelf naar binnen, zette het bord op een tafeltje omhelsde me stevig. Ik voelde wat nats op m'n schouder vallen. Huilt hij nu?! "Shuyin.."zei ik zachtjes en mijn vingers gingen automatisch door zijn haren. De geur van rozen kalmeerde mij volledig en het voelde op een of andere manier vertrouwd. Ik sloot mijn ogen en streelde zijn haar. Met mijn andere hand streelde ik zijn rug. Ik wilde me weer terugtrekken uit de omhelzing, maar hij liet en niet toe en hield me nog dichter bij zich. "Het spijt me."zei hij dan. Ik merkte dat hij dit uit zijn hart sprak. "Mij ook."zei ik. "We hebben allebei een bijzondere man verloren." "Hij was als een vader voor me. Een vader die ik nooit heb gehad. Hij was alleen maar bezig met de Leider te zijn en oorlog te voeren. Bob was er altijd voor me. Ik ontsnapte vaak uit het huis en kwam dan bij Bob. Ik keek toe hoe hij de wapens smeedde. Soms mocht ik meehelpen. Als ik dit eerder had geweten, dan-" "Het is niet jouw schuld. Het is de schuld van de Blauwe Groep. We moeten ze tegen houden, Shuyin. Wie weet wat ze allemaal op dit moment voor plannen aan het smeden zijn." "Je hebt gelijk."zei hij en trok zich terug. Hij veegde zijn laatste tranen uit zijn ogen en keek me aan. "Ik heb me zo lang zo alleen gevoeld. Ik ben zo blij dat ik jou nog heb." Ba-dump. Mijn hart sloeg een tel over bij deze woorden. "M-mij?" Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Laten we dit voor zijn, Elena. We moeten voorkomen dat dit tot een nieuwe oorlog leidt." "Maar hoe?" Hij haalde zijn flesje tevoorschijn. Het was in een vorm van een hart en het had rode vloeistof erin zitten. Mijn gezicht betrok meteen weer. "Ik weet wat je nu naar me toe wilt schreeuwen, maar denk er alsjeblief over na. Zo kan ik je veel beter beschermen als je rechten en plichten hebt. Niet alleen ik, maar ook de andere Groepen kunnen jou in geval van nood veel beter beschermen. Ik keek naar de grond. Ik snapte het wel. Maar welke moet ik dan kiezen? Elke Groep heeft zijn voor- en nadelen. "Denk er alsjeblieft over na." Ik knikte. Hij glimlachte tevreden. "Ik heb sushi meegenomen, oom Bob heeft mij ooit vertelt dat je dat super lekker vond." Hij pakte het bord en de chopsticks. Hij pakte een stukje en hield het voor me mond. "Open je mond." zei hij. Wat?! Wilt hij me voeren?! "No way!" zei ik beschaamd en voelde dat ik rood werd. "Kop op, laat me je één keer voeren." "O-okay." Ik opende mijn mond en hij stopte het stukje in mijn mond. Ik sloot mijn mond en begon te kauwen. Mijn ogen verwijdden toen de perfecte smaak mijn mond vulde. "Heewlijk!" zei ik met volle mond en Shuyin grinnikte. "Geniet ook van de rest."zei hij en zette het bord op mijn schoot samen met de chopsticks. "Ik overleg nog met de rest over de situatie en vertel ze dat je wilt nadenken bij welke groep je zou willen horen. Stiekem hoop ik dat je voor de mijne kiest." zei hij met een knipoog en verliet mijn kamer.