Looking for a place to sleep(#2 serie de Perfecte Moord) (STOP GEZET)

Hoofdstuk 7

POV.    ISA

'Isa?' Hoor ik Laura fluisteren. Ik draai mijn hoofd. 'Hm?' Mijn slaapzak ligt oncomfortabel en het is hier erg benauwd. 'Kan er geen raampje open ofzo? Ik krijg bijna geen lucht.' In het donker zie ik de schittering van zweet dat over haar voorhoofd loopt. 'Ik kijk wel even,' zeg ik. Ik sta op uit mijn slaapzak en stap voorzichtig over een snurkende Ella heen. Kyara ligt op haar slaapzak, en neemt lekker veel plek in beslag. Ik loop naar de zijkant van het hok en kijk door het raampje. Er is niemand te zien. Ik weet dat ze geen controles houden, en dat is prettig. Zo zachtjes mogelijk open ik het raampje. Een stroom frisse lucht komt me tegemoet. Met kriebels neem ik de koude zeelucht in me op. 'Beter?' Vraag ik Laura. Ze knikt en veegt haar voorhoofd af. 'Had ik al vertelt dat ik een hele leuke jongen heb ontmoet?' Ik sta meteen stil. 'Nee,' antwoord ik rustig. 'Maar je moet ermee op passen. Ik wil niet dat we herkent worden, of dat er iets met je gebeurt.' Ik ga in kleermakerszit op mijn slaapzak zitten. 'Hij heet Tim. En hij is knap!' Ik giechel om Laura's vage gezicht. 'Morgen hebben we weer afgesproken. Bij het zwembad.' Laura zucht. 'Het is wel cool, dit.' Met mijn handpalm check ik mijn voorhoofd. Hij is bloedjeheet. Als ik maar geen koorts krijg ofzo. 'Het is snel voorbij, Laura. En dan zijn we veilig.' Laura draait haar hoofd mijn kant op. 'Maar dan zie ik Tim nooit weer,' ze trekt een pruillipje. 'En in Amerika ben je niet veilig. Er zijn daar genoeg rare gasten.' Ze draait haar hoofd weer naar boven en sluit haar ogen.

'In mijn ogen,
Schijnt jouw ziel.
Met al mijn kracht,
Zorgde ik dat jij niet viel.
Ze zeggen dat als ik mijn best doe,
Ik alles kan bereiken.
Maar als ik nou een pauze neem,
Gaat alles dan verdwijnen?
Want als ik mijn ogen toedoe,
Zie ik juist zoveel meer.
In alle duisternis,
Schijnt het meeste licht.
Niet alleen je ziel,
Maar ook je geur.
Niet je geur,
Maar je gevoel.
Niet je gevoel,
Maar je liefde.
En in die liefde,
In je prachtige ziel.' Laura deunt haar eigen gedichtje en langzaam val ik in slaap. Een slaap, met een droom zo uitgebreid. Dat ik het begin niet weet.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey! Ik ga ietsiepietsiesneller door de dagen heen. In totaal wil ik dit Kortverhaal graag in dertig hoofdstukjes afronden. En een epiloog. En maybe een moraal, want dat is wel belangrijk en dat zit er ook nog best in. Wie raadt het al??