Looking for a place to sleep(#2 serie de Perfecte Moord) (STOP GEZET)

Hoofdstuk 17

POV. LAURA

Dag 5, richting avond. Nog twee dagen tot aankomst in Amerika.

Terwijl Ella haar spullen opraapt en het zwembad uitloopt, blijf ik nog heel even liggen, om de laatste bladzijden van mijn boek uit te lezen.
'Hey' een plotse stem laat me verrast op kijken. Het is Tim. 'Hoi,' zeg ik terug. Mijn hand voor mijn ogen werpend tegen de laatste oranje lichtstralen waaruit hij verschijnt. Hij kijkt me glimlachend aan. 'Ah, The Hobbit.' Zegt hij en hij neemt plaats in een ligstoel naast me. 'Ja,' zeg ik. 'Het enige boek dat ik bij me heb. Mijn favoriet.'
'De mijne ook,' zegt hij. 'Volgens mij heb ik hem al wel vijftien keer gelezen.' Ik vang zijn blik. 'Oh ja?' Vraag ik. 'Ja,' zegt hij, waarna hij zijn handen achter zijn hoofd vouwt. 'Waar was je? Ik heb je al een paar dagen niet gezien.' Hij kijkt me nog steeds van opzij aan. 'De hand die ik voor mijn ogen had, rust nu op mijn voorhoofd. 'Ik was hier. Denk ik.'
'Ik zocht voor je.' Zegt hij. 'Ik was jou ook niet vergeten hoor.' Zeg ik. Ik draai mijn hoofd en laat mijn hand van mijn hoofd glijden. 'Je lijkt me aardig, Laura. Ik vraag me af wie je bent. Waar je vandaan komt. Ik wil je leren kennen.' Deze woorden laten me schrikken. Toch geeft het me wel een soort van opgelucht gevoel; tenminste heeft hij geen idee wie ik ben of wat ik heb gedaan. En hij lijkt oprecht te zijn. 'Ik wil jou eigenlijk ook wel leren kennen.' Zeg ik. Hij pakt mijn hand vast. 'Ik vroeg me af, of je misschien zin hebt om... naja met me uit te gaan vanavond? Naar de club?' Ik glimlach naar hem en knik. 'Dat lijkt me uiterst gezellig.' Ik sta op en berg mijn spullen in mijn tas. Ik trek een jurkje aan over mijn bikini en samen lopen we het zwembad uit. 'Hoe laat spreken we eigenlijk af?' Vraagt hij. 'Wat dacht je van half negen? Bij de ingang?' Stel ik voor. 'Perfect,' zegt hij glunderend. Ik giechel. Snel sla ik een hand voor mijn mond. Volgens mij loop ik rood aan, maar Tim kijkt me alleen maar lachend aan terwijl hij langzaam achteruit loopt, richting de andere hutten. Zodra hij uit zicht is ren ik terug naar ons hok.