Kahvaltı için yemekhaneye indiğimde her sabah ki gibi yine sıra vardı.Sırada arkamda biriken bir grup kızın konuşmasına şahit oldum.
Anladığım kadarıyla küçüklüğünden beri burada kalan bir kızın daha ailesine kavuştuğunu öğrendim.Onun bu haline sevimem gerekirken neden sevinemediğimi düşünmeye başladım ama pek uzun sürmedi.
Aklıma gelen fikirle ben de ailemi bulmaya karar verdim.Bu sırada tepsimi alıp tabağıma yemekler doldurmaya başladım.Uygun bir masa ararken birinin bana seslendiğini duydum.Arkama döndüğümde en yakın arkadaşım Eylül'ü gördüm ve yanına oturdum.
-Kızım duydun mu hani senin tuvalette saçını başı yolduğun yelloz Burcu var ya en sonunda ailesine kavuşmuş.
Haberlere gel sabah sabah en yakın arkadaşım Eylül yine bomba gibi haberler dağıtıyordu derken aklıma bir fikir geldi. Bizim yetimhanede arşiv denen bir yer var orada yetimhanede kalanların kişisel bilgileri,raporları,çocukluğundan bu yana olan bilgileri vs vs vardı.
Belki arşive girebilirsem kendi dosyama bakıp ailemi bulabilirim ama nasıl..
Buldum akşam yemeğinden sonra arşivde görevli olan Nuri abi evine gidiyor anahtarları da müdüre hanımın masaya koyuyor bir kaç kez bu olaya şahit olmuştum.
Eğer Feride hanımın odasına girebilseydim anahtarı alırdım. Akşam nöbetçi olan Ayşeden nöbetçiliği alır arşive girebilirim.
Çok zekiyim ya valla bak en son birini dövdüğümde bu kadar mutlu olmuştum. Kahvaltıda konuşmadığı farkeden Eylül kafama balkon düşüp düşmediğini sordu durdu. Ona karşı birşey çaktırmadım ve yemek yemeye devam ettim
Multimedyada Hayalin kahvaltısı var
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zoraki EVLİLİK
Teen FictionBu dünyada insan hep mutsuzluğu seçmiştir peki hayallerimizde mi mutsuzluğu seçti.Bu hikayede en masum sandıklarınız bile suçluluk taşıyor. Peki hayallerimizi rüzgara kaptıran olay sizce nedir?
