Είναι ειρωνεία πιστεψε με
αν δεν είναι ψέμα πείσε με,
νομίζεις πως,να,η ευχή σου έχει βγει,
για σένα ξημερώνει η τέλεια αυγή.
Και ζεις,δίνεις,θέλεις και δίνεσαι.
Μα στο τέλος πάντα εσύ πικραίνεσαι.
Νομίζεις πως είναι αλήθεια,αυτό που βλεπεις
Μα έτσι σ έκαναν οι άλλοι να δεις
Όμως εσύ δε ζεις σε παραμύθια.
Κι είναι πικρή αυτή η αλήθεια.
Και το όνειρο μου φεύγει με μικρό αεράκι,
σα σε λίμνη χάρτινο βαρκακι.
Και συ πλάι εκεί,στου κόσμου το κέντρο
να στέκεσαι μόνος στο ίδιο κενό.
