Let's Play A Game

Chapter 1

Chapter 1: The New Student

I rest my chin on my both hands while waiting for our homeroom teacher Ms. Perez to arrive. I glance at my pink wrist watch which was given to me by my bestfriend on my birthday. My watch say's it's already '8:30', our homeroom starts at 8:00 and still our homeroom teacher hasn't arrived yet. It's almost one week since the class started and she's already breaking her record of coming on time.

I released a big yawn because of boredom. I glanced at my surrounding. Sigh. Lahat sila may mga kausap, maliban sa akin. Wala naman kasi akong mga kakilala dito, eh. 

Well, my classmates are not new, so, I knew them.. merely by their names. But, I didn't know them by heart. Hindi naman kasi nila ako pinapansin.

Sino ba naman ako for them to notice? Pinapansin lang naman nila ang mga katulad ni Hannah Seol. Maganda, matalino, talented, may charisma, let me say, almost perfect na siya. No wonder that she's famous here in school. May fans club pa nga siya, eh. Para lang artista ang peg niya, noh?

Compare to me, opposite lang niya. Gaya nga ng sinabi ko, sino nga ba ako?

I'm Angela Lee, also called as 'Ms. Invisible'. Well, I'm the only one who calls myself with that nickname. I feel invisible naman talaga. I'm half Korean-Filipina.

Halos lahat ng mga students sa school na'to are half koreans and pure koreans. Para ka ngang nasa Korea, sa dami ba naman ng mga Korean students dito. And ang school uniform din namin, originated sa Korea. Meron din mga pure blooded Filipinos and other nationalities na nag'aaral dito.

I let out a big sigh. Tagal naman ni Ms, mag fi'first period na pero wala pa rin siya? Well, hindi naman masyadong importante and homeroom dba?

At may isa pang matagal. Hindi na ako magtataka kung late nanaman yun lalaking yun. Always naman, eh. 

"HOY!" I startled. I looked back and guess who I saw, speaking of the devil. Park Jung Hee, also called as L as in 'Late', ay dumating na rin sa wakas. 

"Ya!" I yelled at him.

"Muntanga ka kasi. Sarap mong gulatin." Nagawa pang'mang'asar ng taong to. I'm glad na classmate parin kami ng lalaking, to. Kung hindi, siguradong loner ako sa classroom na to. Siya lang naman ang taong pumapansin sa akin dito. 

"Lucky day mo ata ngayon. Hindi pa dumarating si Ms. Perez, late ata." I said, crossing my arms to my chairs backsupport, resting my chin on it, facing to him

He laughs while sitting on his chair. He was sitting at the back next to me. He put his bag on the side of the table.

"So.. it means hindi ako late ngayon." He rest his chin on his both hands, smiling at me. 

Grabe, ang gwapo niya pag'ngumiti.. hindi hindi.. erase erase! He looks more handsome when smiling. Ang swerte ko naman magkaroon ng bestfriend na crush ng campus. Sino ba hindi magkakagusto sa lalaking to? Ang gwapo na nga, matalino at talented pa kaso lang palaging late. Pero nakakabawi naman siya. Compare sa akin, opposite talaga! Pero, bawal ako magka'gusto sa kanya. Bestfriends lang kami PERIOD

I notice, ang hilig hilig kong i'compare ang sarili ko sa iba. -.-

"Hoy! Muntanga! Bakit ka nakatitig sa'kin? Nagwagwapuhan ka noh? Hindi kita masisisi, gwapo talaga tong bestfriend mo." He said sabay tawa. Sigh, nasabi ko bang gwapo siya? Pwes, hindi na ngayon. 

"Ang hangin mo! tse!" I bonked him on the head.

"Ouch!" He mumbled, touching the part that I hit. "Totoo naman mga sinabi ko, ha."

Hihirit pa -.- "Gusto mo?" Showing him my fist.

"Ok Ok.. easy lang. Hahanap ako ng paraan para ma'itago tung ka'gwapuhan ko. Kung may paraan pag nag'eexist sa mundong 'to." He said, trying to irritate me. He knows naman na ayaw ko sa mayayabang! Lalo na sa mga taong nga'yayabang sa pag'mumukha nila. Nakaka'inis talaga ang mga ganun. Bestfriend ko naman siya kaya, palalampasin ko na lang to. At least, may pagyayabang naman siya. Hindi tulad ng ibang tao, kung mag mayabang ng pag'mumukha nila akala mo meron talagang maipag'mamayabang. Pwedeng maging humble na lang sila? Hindi naman sa nang'lalait ako. Talagang nakaka'inis lang talaga ang mga ganon.