*Jungkook's POV.*
Χτύπησα την πόρτα πίσω μου. Έχω θυμώσει με την Taeyeon. Γιατί δεν προσπαθεί ποτέ για κάτι που θέλει; Λεει συνέχεια στον εαυτό της ότι θέλει να γίνει γιατρός αλλά, και οι δύο ξέρουμε ότι αυτό δεν θα την κάνει ευτυχισμένη. Πρέπει να καταλάβει ότι για να πετύχει αυτό που πραγματικά θέλει χρειάζεται να παίρνει ρίσκα. Ξέρω ότι θα γίνει μια πετυχημένη ράπερ αρκεί να πάρει την σωστή απόφαση.
Δύο εβδομάδες αργότερα.
*Taeyeon's POV.*
Έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από την ημέρα της οντισιόνς και ακόμα να με ενημερώσουν. Έχω αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου αν και εύχομαι ο Jungkook να έχει δίκιο. Δεν έχουμε μιλήσει από την μέρα που "μαλώσαμε" αν και -.
Οι σκέψεις μου διακόπηκαν από τον ήχο κλήσης του κινητού μου.
"Παρακαλώ; Αλήθεια;! Σας ευχαριστώ πολύ!! Γειά σας! Ευχαριστώ και πάλι!"
Δεν το πίστευα ότι πέρασα! Είχε δίκιο ο Jungkook.
Δεν κατάφερα να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ από τον ενθουσιασμό μου. Φανταζόμουν αίθουσες χορού, ένα άνετο στούντιο ηχογράφησης, δημιουργικούς συνεργάτες και...ο Jungkook. Ξέρω ότι θα είναι περήφανος για εμένα όταν το μάθει...ή τουλάχιστον έτσι ελπίζω.
