Aşktan,sevgiden korkan bir insana güvenmekten bahsedebilir misin? Güvenmeyi öğretebilir misin? Insanlardan korkan,haksızlıklara boyun eğmiş bir insana, sabret diyebilir misin ? Herseyin iyi olacağına inandırabilir misin? Imkansız değil hiç bir şey öyle değil mi ? Şundan 14 ay önce hayattan beklentisi olmayan,insanların ağzından çıkacak küçücük bir yorumdan korkan, kendini küçümseyen bir insan için bile imkansız değildi. Hani herseye yeniden başlıcam dersin ya ama öyle lafta değil cidden hissederek alırsın bu kararı. Iste ben bu kararı alalı 13 ay oldu bugun. Kimim varsa vazgeçtim, değerli değersiz ne varsa vazgeçtim. Sadece biri olsun istedim arkadaşça yada farklı anlamda o an bunu düşünmek istemedim. Doğru insanı ararken geldi buldu beni ansızın. Hersey güzel ve arkadaşça başladı. Sorunsuz bir arkadaslık elbetteki sadece arkadaslık olarak kalamazdı. Daha çok yeni olmasına rağmen neden sırtlamak istedi ki beni ve sorunlarımı? Neden yanımda olmak istedi? Haksızlık değil miydi güvenmekten korkan insana bu kadar Yürekli davranmak? Ya güvenirsin ya en dibe çökersin öyle değil mi? Güvendim dertlerime ortak ettim,dertlerine ortak oldum. Hersey o kadar güzeldi ki kimin ne dediği umrumda değildi maalesef. Umrumda olsa daha mı iyi olurdu orası şüpheli tabi ki. Cidden hayatımda benim için o kadar çabalayan bir insan ne biliyim tuhaftan öte bir durumdu. Sonuçta yaşadığım her arkadaslık her ilişki kötü bitmişti. Arkamdan laf eden eski sevgililer,düşman kesilen kardeşler,canımı yakmak için çabalayan insanlardan sonra cidden tuhaftı ama doyumsuz bir duyguydu benim için çabalayan,iyiliğimi düşünen,sığınmam için kollarını açan bir insanın hayatımda olması. Ben bu duygunun büyüsüne kapılmısken ne oldugunu anlamadan ne yaşadığımı anlamadan o Bahsettiğim eski sevgililer,canımı yakmak için çabalayan insanlar tekrar belirdi. ilk engelimiz böyle geldi buldu bizi işte. Henüz çok erkendi ama yine tuhaf bişey oldu, En yakın arkadaslarım bana edilen laflara karsı yanımda durmazken ( O ) yine arkamda durdu sadece bana inandı bana güvendi bir kere destek oluyorsa bana artık beş kere destek oluyordu. Bir taraf beni dibe çekmek isterken diğer tarafta bana gökyüzünü tanıtmak isteyen küçücük bir kelebek destek oluyordu. Işte o gün anladığım tek şey hiç birşey imkansız değildi, etrafımda ve içimde yaşayan o doyumsuz kelebekler ölümsüzdü. Onlar Ölümsüz kelebeklerdi. Nasıl anlatsam, kaç kişiyle çıktığımızın,Kaç kişiyle konuştuğumuzun yada geçmişin Önemi var mıdır yeni bir hayata başlamak için? Bunun cevabını 14 ay sonra da olsa öğrendim ben, geçmişi istediğim kadar hiçe sayabilirim hala aynı şey geçerli, istediğim kadar görmezden de gelebilirim ama geçmiş peşimize takılan duygusuz bir insan gibi, acısıyla kötüsüyle yaptıgın,yaşattığın herseyin bedelini teker teker çıkarıyor. Bunu yeni anlamam benim için kötü bir durum ama iyi yanı da var gibi yada ben öyle görmek istiyorum, sonuçta benim su yaşadığım 13 ayda artık bir geçmiş ve sürekli yanımda olcaksa cidden geçmişte kalabilir. Herneyse ilk engelimiz diyodum: ilk engelimiz ciddi anlamda bizi cok yıpratmıştı belki de bize engel olan insanların kazandığını düşünsenke kazanan ben ve küçük kelebeğim olmustu. Biz ilk engelimizde aşka da ilk yelkenimizi açmıştık ama bunun farkında değildik. Hani biz ilk engeli atlattık ya hersey güzel devam eder güzel şeyler olur diye yine inandık ki inanmamamız için sebep yoktu derken küçücük bir engel çıktı önümüze bu sefer benden Kaynaklı değil kelebeğimin sorunuydu küçük ama bizi yaklaşık bir ay cok ciddi anlamda zorladı o kadar zorladı ki ayrılık bile söz konusu oldu. Ne saçma şey ayrılık dimi? Seviyorsun,güveniyorsun, sadece o olsun istiyosun ama iki kişiden biri "Ayrılalım" derse ortada ne güven ne duygu kalıyor. Işte bu yuzden hayatta acı çekmek yada mutlu olmak ağzımızdan çıkan bir kelimeye bağlı, garip ama gerçek. Ve dediğim gibi küçük bir engel ya mutlu edebilirdi yada acı çektirebilirdi. Mutlu mu olduk yoksa acı mı çektik kelebeğim hadi dön Gökyüzünden birazda sen anlat olmaz mı?
