İnsan kırıldıkça değişir derler. Bende o insanlardan biriyim galiba. Ne zaman kırılsam ne zaman üzülsem değişiyorum. Bazen düşünüyorum kendi kendime. Acaba kırılmadık bi yerim kaldımı ? Her gelen bir darbe vurdu. Neyse boşver 'alışkınım' ben. Aslında iyide oldu. Herkes belli etti kendini. Her insan kendine yakışanı yapar. Onlara yakışan beni kırıp döküp gitmekmiş. Üzülmüyorum giden kimse için. Zaten bana değer veren gitmez di benden. Kırılmadık yer bırakmazlar dı giderlerken. Şimdi sıra sende. Peki sen hangi kırılmadık yerimi kıracaksın ?
