Fallen ∞

Chapter 6

CHAPTER 6

Mas pogi ako. Mas pogi ako. Mas pogi ako. Argh. Badtrip!!! -.- Puts. Kung di ko pa nakita yun, di pa sasabihin sa’kin ni Drake. Bumalik nalang ako sa room ko nung nakita ko na yung uniform ko. Tahimik silang pareho nung nakita nila ‘ko. Tsk! Mga guilty! -.- Taena. Nakakabadtrip talaga. >.< Bahala sila. Nagbihis na ‘ko at kinuha yung bag at keys ng motor ko. Teka… Wala nga pala yung motor ko. -________- Hayyy. Badtrip!

Naglakad nalang ako papuntang school. I put my headphones on and turned the music loud para makalimutan ko yung nangyari kanina. Then I closed my eyes habang naglalakad. Hobby ko ‘to, wag kayo. :P Kahit na mukha ‘kong baliw dito. :> Instinctively, I opened my eyes then may nakita akong babae na maraming dalang books habang naglalakad. Di ko masyadong maaninag yung mukha niya kasi nakayuko siya. Tapos, sa isang kisapmata, bigla nalang nahulog lahat!! I put away my headphones then rushed to her side. Nung iaabot ko na yung books niya, medyo nakita ko yung mukha nya habang nakayuko pa rin siya.

“S-s-skater girl…” O__O

She shot her head up. “Guitar boy…” O.O

Ano dawww? Guitar boy??? Tumayo siya agad and gathered her things. And she attempted to run away again. But…

I’ve caught her hand and stopped her. :)

Nice one, M! :> 1 point! Bwahaha. “Hey stop! Wait. Why do you always run away everytime we meet?”

Napansin ko lang, she’s holding her breath. Hmm.. “Uhh, n-nothing.”

“Bakit ayaw mong tumingin sa’kin?” I tilted her chin up so I can see her face. Her eyes.. Ugh. Déjà vu. “Have we met before?”

She stared at me, “No.”

Ang cold nung tingin niya sa’kin. -____- “Uhh, t-teka. Sa’n ka ba pupunta? Ba’t andami mong dalang libro?” Naglakad kami nang sabay.

“School.” O’nga naman. -.- Bopols. Ang tipid niya magsalita. Huhu.

“Mm, pupunta din ako ng school e. Hatid na kita?”

She stopped walking, “Uhh, yeah sure.” Hay salamat! :) 2 points, M!

Malapit-lapit na pala yung school namin. Bwiset. :( Nakakabitin. “Uhh, dito na kasi malapit yung school ko, e. So, I guess di na kita mahahatid. -.- Sorry.”

“Ohh, It’s okay. I think malapit din dito yung school ko, e. Thankyou nga pala kanina.” Magkalayo kaming magkausap. And malabo yung mata ko, pero di ako nag’glasses. Di ko masyadong maaninag yung face and features niya.

“Wala yun! :) Hehe. Sige, bye! Mag-iingat ka ha.” Then she waved. Di man lang siya nagsmile the whole time na magkausap kami. T___T Wait. Parang may kulang..

Hindi…

Hindi…

‘DI KO NATANONG YUNG PANGALAN NIYA!!!