SİYAH SEVEN

Gökgürültüsü

Mekana geldi önlüğünü giydi. Aslında hiç sevmiyordu bu işi. Ama gece gelip kimseyle muhattap olmadan çalışmakta işine geliyordu.
Saat hızla ilerliyordu. Siyah seven boş bardakları kaldır, yıkamışları kurula, müşterilerle ilgilen derken iyice yorulmuştu her zamanki gibi. Gün sabaha yüz tutmuştu ki siyah sevenin de mesaisi bitmişti. Hala etraf aydınlanmamıştı fakat bu onun için sorun değildi çünkü çoktan alışmıştı. Evine doğru ilerlerken yine ona söylenen hiç bir şeyi duymuyordu. Sağ salim evine gelebilmişti sonunda. Oldukça yorgundu. Hemen üzerini değiştirip uyudu.
Tuhaf olan birsey vardı. O gün gördüğü o yüz hala aklından çıkmıyordu. O kadar ki o gece rüyasında bile görmüştü. Bu ona oldukça ilginç gelmişti çünkü rüyaları hep ya uçurum kenarında ya da boş siyah bir odada geçerdi. Ama bu seferki sanki... ilginçti işte.
Öğlen vaktine yakın bir zamanda uyandı. Hala o rüyanın etkisinden çıkamamıştı. Kalktı yatağından bir fincan kahve aldı her sabahki gibi. Yavaş yavaş kahvesini yudumladı. Yine bomboş bi güne merhaba demişti. Bugün yapacağı tek şey bu bulutlu gri günün keyfini çıkarmak olacaktı. Dışarı çıktı. Hava yağmurla karışık toprak, mazot, benzin kokuyordu. İçinden lanet araba egzozları diye geçirdi. İşte sevmediği bir şey daha.
Ellerini kalın siyah polarının ceplerine soktu ve amaçsızca yürümeye başladı. Etrafta pek insan yoktu. Böyle olması onun için iyiydi. Kalabalığı sevmezdi zaten.
Gökyüzüne kaldırdı birden başını bulutlar deliniyordu sanki. Gök gürültüsü korkutmuş olmalıydı. Hep korkmuştu hayatı boyunca gök gürültüsünden. Yukarıya bakarak yürümeye devam etti bi süre ta ki yine yüzünü o sert şeye çarpana kadar. Kaldırdı bu defa hemen yüzünü, aynı adam.
Saçları bal rengi gibiydi ona eşlik eden kalın ama özenle dizilmiş kaşları, gözleri... gözleri sanki hayatında hiç ratslamadığı bir kahverengiydi. Kendi başının göğsüne geldiği uzunca da boyu vardı.
Bu sefer adamın siyah seveni kolayca bırakmaya niyeti yok gibiydi belli ki.