Infinite love(ON-HOLD)

12 DEMON

Jane's P.O.V

"so it means that im not a typical girl?" i asked kuya

"yes!at yan din ang dahilan kung bakit ka may ability which is nacocontrol mo na kahit papano, at natatandaan mo din ba nung gabing sinugod kayo?" kuya,

ito na naman sino ba naman ang makakalimot sa ginawang pagpatay sa mga mahahalagang tao sayo, ang mapoot na pangyayaring yun na hinding hindi ko makakalimutan, isang trahedyang hindi mo na nanaisin pang balikan, ngunit sa kabilang banda naghahangad ka na sana mabago mo pa ang lahat ng mga nangyari na maibalik mo pa ang buhay nila pero kung iisiping mabuti napakalabo ng mangyari ang mga iniisip ko, alam kong nasa mapayapang lugar na sila at masaya na sila dahil simulat sapol ang payapang pamumuhay lamang naman ang kanilang hangad, kung sabagay sino ba naman ang gusto ng magulong buhay na puro nalang patayan ang nakikita mo na puro kalungkutan, takot, galit ang kailangan mong maramdaman, natatakot ka na maagang mawala sa mundong ito, Galit dahil bakit pa nga ba kailangang pumatay na kung tutuusin ay dapat hindi mangyari dahil para sakin wala tayong karapatan na pangunahan ang kamatayan ng isang tao dahil tanging diyos lamang ang maaring gumawa noon ,

" I'm sorry, i didnt mean to make you cry princess" kuya.

ano ba naman to, hindi dapat ako maging mahina lalo na sa harapan ni kuya, dapat maging matatag ako dahil hindi pa tapos ang lahat ipaparanas ko pa sa kanila ang lahat ng sakit at pagdurusa na naranasan ko at ng mga taong binawian nila ng buhay

" it's ok kuya hindi mo kasalanan *smile* natural lang naman na mapaluha ka lalo na kapag mawalan ka ng mga importanteng tao sa buhay mo, but dont worry kuya this is the last time na makikita mo akong lumuluha," sabi ko kay kuya at pinunasan ko ang aking mga luha, "wait, bakit mo ba ako iniwan noon kuya?" siryosong tanong ko sa kanya

" ok! i think it's time to tell you this, princess your a vampire but not a ordinary vampire" sabi ni kuya

"what do you mean not ordinary?"ako

" soon princess malalaman mo ang tungkol diyan hindi ako ang magpapaliwanag niyan sayo pero do you remember the day that we run away in our home and you asked about mom and dad, the truth is kaya sila hindi sumama noon dahil kailangan nilang pumunta sa palasyo para protektahan ang mga kasamahan natin doon" kuya

" hindi ko padin maintindihan? bakit hindi ninyo sinabi to sakin?" ako.

" princess binura ni dad ang memory mo nung bata ka pa" ako

" but why?" sabi ko na naluluha na naman, i know sinabi ko na hindi na ko luluha pero hindi ko na kasi alam ang dapt pang maramdaman masyado ng magulo ang nangyayari parang lalong dumadami yung katanungan ko

" when your only 4 years old sinalakay tayo ng mga gustong pumatay sayo at yun ang mga black society at dahil hindi naman namin inaasahan na mangyayari yon napakadaming namatay sa mga kasamahan natin ngunit natalo padin namin sila pero" sabi ni kuya na nalungkot bigla

" pero ano? " siryoso padin ako sa pagtatanong

" pero hindi namin inaasahan na may makakalapit sayo at huli na ng makita namin dahil nasaksak ka na, laking takot namin noon dahil halos naghihingalo ka na at nangangatal ka na noon sa takot at sa sakit na nararamdaman mo ngunit laking pasasalamat nadin namin dahil natanggal ang lason sa katawan mo, napagdisisyonan ni dad na alisin ang mga alaala sa iyong isipan at nung nagawa na nila sa ibang bahay na tayo tumira noon at kaya laging wala sina dad noon dahil pumupunta sila sa palasyo natin pero ang sinasabi nila ay may business trip sila" sabi ni kuya