การเปิดเพลง สู่กลางใจเธอ - โรส ศิรินทิพย์ จะช่วยเพิ่มอรรถรสในการอ่านฟิคเรื่องนี้
" เลียม วันนี้ฉันรู้สึกอยากอยู่คนเดียวมากกว่าว่ะ"
ผมพยายามหลับตาให้แนบสนิท บังคับเสียงที่สั่นเครือให้ดูเป็นปกติมากที่สุด อยากจะหันหลังหนีแต่มือหนาของอีกคนที่ยังคงกอบกุมกันเอาไว้ทำให้เขาไม่สามารถขยับเขยื้อนไปไหนได้
ใจนึงแสนโหยหามือหนาอบอุ่น อยากให้กอบกุมกันไว้นานเท่านาน อีกใจอยากหนีออกห่าง เมื่อได้รู้แจ้งว่า ใจอีกคนไม่ได้เป็นไปในทิศทางที่ตนคิด ไม่รู้ชีวิตจะเล่นตลกอะไรกันนักหนา ถ้าพระเจ้าทรงประทานคนที่เห็นความดีในตัวผมมาแล้ว ทำไมกลับไม่ประทานให้คนๆ นั้นมีหัวใจที่ตรงกันกับเรา?
"ทำไมต้องไล่กันหละ เป็นอะไรหรือเปล่า"
มือหนาที่กุมมือผมอยู่เริ่มบีบแรงขึ้น ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบเขาไปอย่างไรดี จู่ๆ ไล่เขาขึ้นมาดื้อๆ มันก็ผิดสังเกตอยู่แล้ว ทำไมพูดอะไรไม่คิดเลยนะ ลูอิส ทอมลินสัน...
"ทอมลินสัน ผมถามว่าเป็นอะไร??!"
ไม่ทันการณ์เสียแล้ว เลียมดึงไหล่ของผมให้หันมาประจันหน้ากับเขาตรงๆ โดยที่ผมเองไม่ทันได้ตั้งตัว สายตาประสานเข้ากับนัยต์ตาสีน้ำตาลทองชวนฝัน ที่ผมชอบนักชอบหนา
และนั่นมันทำให้น้ำตาของผมยิ่งไหลมากขึ้น ...
" ร้องไห้ทำไมลู.. "
เลียมค่อยๆเอานิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าของผม สายตาที่ส่งมา ร้อยทั้งร้อย ผมรู้ว่าเขาไม่ได้เข้าใจ ไม่ได้รับรู้อะไรถึงหัวใจของผมเลย มันยิ่งตอกย้ำ ว่ามีแต่ผมคนเดียวจริงๆ ที่คิดไปเองฝ่ายเดียวมาโดยตลอด
KAMU SEDANG MEMBACA
A Tu Corazon ( สู่กลางใจเธอ )
Fiksi Penggemar" แต่จากตรงนี้ จะอีกไกลไหม จากมือเธอนั้นไปสู่ใจ .. " สองมือประสานกัน เพราะอยากกอบกุมไว้ซึ่งไออุ่น หรือเพียงเพราะฉุดรั้งเอาไว้ไม่ให้เข้าใกล้กันไปมากกว่านี้ Lilo Paynlinson's Love.
