Erkek fatma

Bol siyah tişortümü üstüme geçirdim.Bu bir seçimdi bir kalkan kendimi aşktan koruyan bir kalkan...siyah kotumla iyice siyahlaşmıştım bu iyiydi iyi olmalıydı.bu kararı 1 yıl önce vermiştim aslında..
Bir yıl önce
Suratıma yerleştirdiğim gülümseme ile odamdan çıktım.Annem ve babam ben küçükken ölmüşlerdi.Üzülmüyordum.Çünkü bana üzülmememi söylemişlerdi.Sadece ağlıyordum,bazen.Gülüşüm kalkandı.arkasında derin acılar bırakan bir kalkan.Aslında evlatlıktım.Tanımadığım bir ailede yaşıyordum.Yada tanıdığım 8 yıldır onlarlaydım.Bir de çocukları vardı Savaş o kötü çocuktu .Ama onun içindeki acıları bir ben biliyordum.Bana değer veriyordu benim ona karşı duygularımdan habersiz...Gülümseyerek aşağı indim.Meral teyze yine mutfağı çoşturmuştu.Beni görünce gülümsedi."Savaş sen, arabada bekliyor maalesef kahvaltıya zaman yok" bende gülümsedim"Tamam meral teyze" Meral teyze evlatlık olduğum evin hizmetlisiydi.Bahçeye doğru ilerledim.Savaş arabaya yaslanmıştı beni görünce doğruldu "Hadi bin" Bana soğuk davranmıştı normalde böyle olmazdı.Dediğine itaat ederek arabaya bindim.Direksiyonu sıkıca kavramıştı.Parmak boğumları bembeyazdı.Gaza basınca korktum"Savaş iyi misin?"Gözünü yoldan ayırmadı"Sana inanamıyorum" afallamıştım "Neden bahsediyorsun?" Sahte bir kahkaha attı "Duygularından ,demek bana aşık oldun ha?" Gözüm dolmuştu duygularım saklıydı bir kutunun içine koyup kalbime gömmüştüm onları.Sustum "Bana aşık oldun!"diye kükredi ben ise tutmakta olan gözyaşlarımı serbest bıraktım .Direksiyonu tutan elini bırakıp çenemi kaldırdı Bu sefer ses tonunu düşürüp "Bunu yapma Güneş lütfen" dedi.
"Sevemezsin beni, ben seni sevemem üzerim seni" bu sefer sesi merhametli çıkmıştı.Gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim."Sen nasıl öğrendin" Dudağında gülümseme oluştu "günlüğün...Küçükken bana bir söz vermiştin bana "Asla aşık olmayacağım"demiştin "Senden başka kimseye..." ben seni dikkate almazdım.küçüktük.o zamanda günlük tutardın.Bunun gerçek olacağını hiç düşünmezdim Güneş .Aşık olma bana lütfen" çenemi Savaşın parmaklarından çektim."Tamam" kalbim bin parçaya bölünürken o ise tekrar direksiyonu kavramıştı .göz yaşlarımı yutup söz verdim kendime "bir daha aşık olmak yok kimse sana aşık olmamalı"
Şimdiki zaman
Derin bir iç çektim.Odada. Çıkınca Savaş ile karşılaştım asla eskisi gibi yakın olamamıştık ve asla olamayacaktık.Beni görünce gülümsedi .Ona onu unuttuğuma inandırmıştım.Ama unutmamıştım ona karşı beslediğim sevgi hala kalbimi ele geçiriyordu bazen.Bende gülümsedim "İlk okul günü prenses" Bende gülümseyip koluna girdim "Evet prens şimdi atlarımıza binip leydi Merihan ı görmeye gidelim" kahkaha attı "Ben giyiniyim o zaman prenses" kolundan çıktım"Peki prens" odasına gidince yutkundum.Bu böyle olmamalıydı onu unutmalıydım...

Selam millet umarım hikayemi beğenirsiniz !!!
Yeni bölüm yazmaya çalışacağım ama okuyucu sayısına bağlı :D