Hier zit ik dan nog steeds aan de rand van de weg. Er is in al die tijd geen auto langs gekomen en geen mens te bekennen. Het is hier heel stil en ik ben erg alleen. Als het nog lang duurt zal ik hier langzaam sterven en opgegeten worden door dieren. En dat wil ik niet. Maar ow wacht ik was het verhaal aan het vertellen. Dus nadat mijn moeder me eindelijk naar boven terug liet gaan heb ik de envelop geopent. in de envelop zat een kaart. Er was eigenlijk niet zo veel aan er stond alleen een adres een tijd en een datum op. 17.10.2000 dat was al over 2 dagen. 1:00 waarom zou hij om 1 uur s'nachts willen afspreken. En als laatste het adres manderijn laan 14. Dat. Dat is... dat weet ik eigenlijk niet. Maar wat ik wel weet is wat ik nodig heb op dit moment slaap, heel veel slaap. Ik ben zo moe van al dat nadenken. En ik moet morgen weer naar school. En ik heb morgen ook nog is een proefwerk lekker dan. Laat ik eerst maar is gaan slapen. Morgen zoek ik wel uit wat er op de plek van dat adres staat. En mischien kan ik er ook achter komen waarom hij me daar wil spreken.
Sorry voor het korte hoofdstuk ik beloof dat de volgende groter worden
JE LEEST
broken
Teen Fictionhoe is het om op een dag midden in de wildernis wakker te worden. met maar een flesje water en een beetje eten. zonder de weet hoe je hier weg moet. komen. En tegelijkertijd je alles nog herinnert over hoe je daar komt. En vooral door wie.
