The avatar of Middle Earth

III. De geschiedenis van de Nimfen 02

De wapens die de Nimfen gebruikten waren voornamelijk pijl en boog. Deze werden handgemaakt uit het hout van de Salimabomen. Het hout uit de stam was soepel maar toch stevig en daardoor perfect voor een boog. De bogen werden rijkversierd met ingekerfde bloemen en de eigenaar van de boog zette er altijd één woord neer dat bij hem of haar paste. Aan de punten van de boog werd het draad, gemaakt van eenhoornhaar, bevestigd aan de boog met een klein beetje gesmolten Mithril.

De takken waren minder soepel maar niet minder stevig. Hieruit werden de pijlen gemaakt. Kleine ganzen veren werden gebruikt voor het einde van de pijl en de punt werd gemaakt van Mithril, zodat de pijlen licht bleven, maar wel scherp.

Maar het grootste verschil tussen de Nimfen en de Elfen waren de grote vleugels op de rug van iedere Nimf. Ook hierbij had elk element zijn eigen vorm, kleur en kwaliteiten.

De vleugels van de Waternimfen waren aan de bovenkant ruw en aan de onderkant heel glad. Als een steen die gevormd is door het water in het meer. De veren waaruit de vleugels bestonden waren wit met aan het uiterste puntje een blauwe tint. De vleugels zijn zodanig gestroomlijnd dat het zelfs mogelijk was om in het water voort te kunnen bewegen, en waren aangepast aan de vorm van het lichaam van de Waternimf.

De vleugels van de Aardenimfen waren daarin tegen groter en sterker. De grote bruine veren die de vleugels bedekten waren stevig en de Aardenimfen konden hun kracht halen uit de vleugels. De bovenkant van de vleugels waren op gelijke hoogte als het hoofd van de nimf en de onderkant zweefde net boven de grond.

De Luchtnimfen hadden al die kracht niet nodig. Door de lucht om hun heen te sturen konden ze a heel ver komen. Hun vleugels waren dan ook een stuk kleiner dan die van de Aarde- en Waternimfen. De vormen van de vleugels waren veel ronder en zachter, zodat ze zich makkelijk en snel door de lucht konden verplaatsen. De kleur van de vleugels was zo licht wit dat het bijna doorzichtig was. Het gaf een regenboogachtige glans wanneer een Luchtnimf in de zon stond. Maar ondanks hun dunne uitstraling, konden de Luchtnimfen met hun vleugels een enorme kracht zetten, waardoor ze zelfs een heel leger aan trollen zouden kunnen neerhalen, door maar een paar keer te klapperen met hun vleugels.

En dan de Vuur nimf. Deze vleugels hadden geef veren, maar schubben bestemd tegen het heetste vuur. De rood-oranje kleur paste bij de kleur van hun ogen en straalde een en al gevaarlijkheid uit. De bovenkant van de vleugels stonden gelijk aan de hoogte van de Vuur nimf's schouder en hadden een scherpe kromme klauw. De onderkant kwam tot halverwege de benen en liep uit tot een punt. Deze vleugels waren voor snelheid, kracht, vorming en het helpen van het sturen van het element vuur.

De vleugels van de Nimfen maakten hun gevaarlijk, maar ook gerespecteerd door heel Midden-Aarde.

Nu weet je alles wat er over Nimfen te weten valt.

Nou... alles?

Nee, niet alles, want dit verhaal gaat over een Nimf. Een Nimf met een zware toekomst voor zich. Een Nimf die zware lasten op jonge leeftijd op haar schouder moest dragen. Een Nimf... Ach waarom jullie laten raden naar waar dit over gaat. Ik zal het jullie vertellen: