Forever and Always [KathNiel]

Special Chapter

~AE~

*Note: Click external link and enjoy! :) *

Nakangiting nilibot ni Kath ang mga mata niya sa bawat sulok ng bahay na kinatatayuan niya. Ang bawat sulok at detalye nito ay pilit kinakabisa ng utak niya. Her eyes stopped at a picture near the mirror. It was his picture. His eyes was beaming with so much happiness. Dahan-dahang tinungo ni Kath ang side table kung saan nakalagay ang litrato ng yumaong asawa nito. Mapait na napangiti si Kath habang pinadaanan ng kulubot na kamay nito ang litrato ng pinakamamahal niyang asawa.

65 years mister, and still I’m still waiting for you to come back.

Hawak-hawak ang litrato nito, ingat na umakyat ito patungo sa kwarto nito. As she entered her room, she sat down on her bed and slowly opened the cabinet near her and took the photo album in it. She scanned the every picture they had when they are still together. Photos of their dates, gifts, friends and their pre-wedding shoots.

Natigil lang ito sa pagtitig sa mga larawan nila noong narinig nito ang telepono. Slowly, she reached and answered the phone.

“H-hello?” Sagot nito habang pinupunasan ang luhang kanina pa bumabagsak sa lubog nitong pisngi.

“Hello Lola Kath? Si Jey po ‘to.” Jey, apo niya sa pamangkin.

“Oh Jey? Napatawag ka?”

“Lola, umiiyak na naman ba kayo?”

“H-hindi ah.”

“Nako lola! Wag ka ng magsinungaling pa! Kilala na kita.”

“Haha, oo na. Ikaw talagang bata ka. O, ‘bat ka pala napatawag?”

“Eh kasi Lola, kinakamusta lang naman kita at tatanungin ko kung nainom mo na ba yung mga meds mo kasi baka makalimutan mo at mapano ka pa eh mag-isa ka pa naman jan ngayon.”

Napangiti na lang siya sa inasal ng apo nito. Matapos kasing mamatay si Daniel ay nagdesisyon itong mamuhay ng mag-isa. Hindi niya na rin plinanong mag-asawa pa ulit dahil alam niyang si Daniel pa rin naman ang nilalaman ng puso’t isipan niya.

“Wag kang mag-alala apo, okay lang ako at naiinom ko ang mga gamut ko. Pano mo pala nalaman na wala yung mga katulong dito?”

“Tinawagan nila ako kaninang umaga at sinabi nila na mag-isa ka lang daw dahil pinag-day-off mo sila.”

“Ah ganun ba? Sila Jane talaga oo. Hay, oh kamusta ang kumpanya?” Tanong nito sa dalaga. Ito kasi ang namamahala ng kumpanya ngayon dahil sa kanya ito ipinamana ni Kath dahil wala rin naman itong anak na magmamana ng kumpanya.

“Okay lang po lola, ay lola? Tawagan na lang kita ulit maya ha? May meeting pa kasi ako eh.”

“Oh sige apo, mag-ingat ka ha? Mahal kita.”

“Opo lola, I love you din po. Bye.”

Pagkababa ni Kath sa telepono ay agad naman itong napahiga. She reminisced the things she has done for the past sixty-five years. How she struggled to move on and live her life as what Daniel wanted it would be. It was painful to accept the fact that Daniel was not with her anymore, but she tried to digest it because she wants Daniel to be at peace. Matagal man ang naging proseso nito pero sa huli natanggap rin naman niya ito. With the help of her friends and family she barely survived the depression. Many times she thought of killing herself to be with Daniel already but there is always something that pulls her back. And that was Daniel’s letter. Matapos ang mahabang panahon ng pagluluksa nito ay unti-unti itong bumangon ulit. Itinuon nito ang sarili sa negosyo at sa iba’t-iba charities. Napagdesisyonan rin niya na magpatayo ng sariling bahay, ang bahay na pinangarap nila ni Daniel. Simula noon ay namuhay siya ng mag-isa kasama ang mga naiwang ala-ala ni Daniel.

Matpos ang ilang sandal ng pag-iisip, napagdesisyonan ni Kath na magpatangay na sa antok nito. Unti-unti niyang dinukot sa ilalim ng unan nito ang isang litrato at sulat, litrato nila ni Daniel noong huling anniversary nila at sulat ni Daniel bago ito mamatay. Dinantay ni Kath ang nanginginig na kamay nito sa litrato nila ni Daniel at napangiti. Nilapit niya iyon sa bandang dibdib niya at marahang pinikit ang kanyang mga mata.

“Daniel? Sa pagpikit ko ba ng mga mata ko, makikita kita muli? Makakasama na ba kita ulit? Matutupad na ba yung forever natin?” Napangiti si Kath sa imahe na namumuo sa isip nito, si Daniel, nakangiti ito sa kanya. She catched her breath and fell asleep.

 (A/N: Pause external link and play the Video! :) )

“Misis…” Napamulat si Kath dahil sa pamilyar na boses na gumising sa kanya.

“Good morning Misis.” Ngiting-ngiting bati nito sa kanya. Napasinghap naman ang dalaga sa nakita.

“D-Daniel…” Halos di makapaniwala si Kath sa nakikita niya, si Daniel, ang pinakamamahal nito nasa tabi niya at ginigising siya ng nakangiti.

“Oh? ‘Bat di mo na ako tinatawag na mister? ‘Di mo na ba ako mahal?” Saad ng lalaki na parang nagtatampo. Napangiti naman si Kathryn sa kanya at agad niyakap ng mahigpit.

“If this is a dream, please don’t wake me up.” Napangiti na lamang si Daniel sa saad ng dalaga at napaganti ng yakap dito.

“’Wag kang mag-alala misis, hindi ito panaginip. Magkasama na tayo ulit, at hinding-hindi na tayo magkakahiwalay pa.” Naiiyak na tinignan ng dalaga si Daniel, mababakas sa kanya kung gaano nito namiss ang binata.

“Don’t worry Kath, in this lifetime; I assure you that there will be no more goodbyes, no more problems, and no more extras. Just you and me, having our dream of forever.” He said while wiping off the tears that had escaped her eyes. She smiled this time it reached her eyes.

Finally...

“I love you Mister, always and forever.”

“I love you too Misis, forever and always.” And closed the distance between them.

"If love is real and true, no matter how long the distance is, no matter how long it takes for you to be together again, there will be a time for you to be together AGAIN."

~Fin~

A/N: Hey guys! Kung nakaabot ka na sa chapter na to, it means FOLLOWER na kita! Yiiiie! Thank you very much sa pagbasa ng short story ko, hope na nagustohan niyo 'to. Sorry if na late ito kasi I deleted it dahil ako mismo naguluhan sa sinulat kong SC, haha. Either way, sorry sa chapter na 'to kasi walang proofread to at medyo boring ata. Again thank you sa pagread nito, comment comment din kayo pag may time. (>_<) VOTE if you liked it and tell me kung gusto niyo pang magbasa ng ibang Short Stories na KathNiel and I'll try gumawa ulit. Thanks again guys anf ALABYU! :*

-YumiLove