Bir Melezin İlk Aşkı

HOŞGELDİN Partisi

Yun Koç'un ağzından

Sabah saat 08.30'da kalktım. Telefonuma baktım. Bir mesaj vardı. Tanımadığım bir numaradandı. Mesajı açtım. "Günaydın. Ben Bae. Dün numaranı almayı unuttum benim numaram bu. Sende bana numaranı mesaj at. Bu arada son bir kez çalışalım mı?" yazıyordu.

Hemen numarayı kaydettim. Telefonumda ismiyle kaydettiğim tek kişiydi. Genellikle Annem, babam, teyzemin kızı diye kaydediyorum. Öyle petitom, minnoşum, babişko falan beni bozar.

Gönderilen: Bae Ulusoy

"Günaydın. Numaram ?!&* #$- %^ :+ (Numara gelmedi aklıma) Sen bilirsin. Istersen çalışalım."

Saniyesinde mesaj geldi. Demek benim mesaj atmamı bekliyormuş. Şapşik ^^.

Gönderen: Bae Ulusoy

"Tamam o zaman. Çalışalım. Umarım kahvaltı yapmamışsındır. Annenle baban sabah erkenden çıktı. Kesin sende yeni uyanmışsındır. Bu yüzden gitarını al. Üzerini giy ve bana gel."

Gönderilen: Bae Ulusoy

"Evet daha kahvaltı yapmadım. Ama yeni uyanmadım. Şuan saat 08.40. Ben ise 08.30'da uyandım. Yani 10 dakika önce. Bu da yeni uyanmaya girmez. Bu arada üzerimi giyip geliyorum."

Gönderen: Bae Ulusoy

"Tamam bekliyorum. Çabuk gel. 10 dakikan var."

Gönderilen: Bae Ulusoy

"OK."

Hemen üzerimi giydim. Gitarımı aldım ve Bae'nın evine doğru yol aldım.

Kapıdan içeri girdiğimde müthiş bir kahvaltı masasıyla karşılaştım. İlk defa bir erkek bana kahvaltı hazırlıyordu. Hatta ilk defa birisi bana kahvaltı hazırlıyordu. Yani evdeki hizmetlimiz dışında.

-"Hoşgeldin. Nasıl buldun masayı?"

-"Çok güzel. Bunları sen mi yaptın?"

-"Evet ben yaptım.

-"Yumurta rulosu... En sevdiğim!"

-"Gerçekten mi? Ben de en çok yumurta rulosunu severim."

-"İkinci ortak yanımız. Birincisi ikimizde müzikle uğraşıyoruz. İkincisi de en çok yumurta rulosunu seviyoruz."

-"Evet bence daha çok ortak yanımız var."

-"Bence de."

-"E hadi oturalım."

-"Tamam."

Bae Ulusoy'un ağzından

Onu Kore'de de görmüştüm. Hatta Amerika'da da görmüştüm. Sanırım diğer ortak yanımız da seyahat etmeyi sevmemiz.

Bunların hepsi tesadüf olabilir mi? Önce Kore, sonra Amerika. Şimdide Türkiye. Müzikle uğraşmamız, en sevdiğimiz yemek, ve seyahat etmeyi sevmemiz. Bakalım daha ne kadar ortak yajımız çıkacak.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra şarkıları yeniden çalıştık. Tam gidecekti ki kolundan tuttum. Çok şaşırdı. Aslında ben de şaşırdım. Ne yapıyorum böyle?

-"Şeyy ben İstanbul'u pek bilmiyorum. İzmir'den geldim. Bu yüzden... Beni gezdirir misin?

-"Olur. Şimdi mi?"

-"Evet şimdi."

-"Tamam. Kolumu bırakırsan gezebiliriz."

-"Ahh. Pardon."

-"^_^"

Çok güzel gülüyor. Ne düşünüyorum ben yaa? İlk arkadaşıma aşık olmadım değil mi?

Istanbul'u gezdikten sonra eve geri döndük. Partide görüşmek üzere ayrıldık.

Yun Koç'un ağzından

Acaba ne giysem? Elbise mi giysem acaba? Elbiselerim nerede? Aishhh. En son elbiselerimi yakmıştım. Çünkü o elbiseler benim için pek uğurlu değildi. Zaten 3 tane elbisem vardı.

Birincisini giydiğimde ailemle beraber yemek yerken annemi ve babamı işten çağırmışlardı. Orada tek başıma kalakalmıştım.

İkincisini mezuniyet balomda giymiştim ve üzerine meyve suyu dökülmüştü.

Üçüncüsünü ise kimsenin bilmediği sevgilimle son buluşmamızda giymiştim. Yani terk edildiğim gün. Bunu annem bile bilmiyor.

Partide ne giyeceğim? İşte yeni aldığım gömleğimi, ceketimi ve pantolonumu giyeceğim. Siyah topuklu ve bir de yüzük bu kombini tamamlar.

Akşam olmuştu. Bae bir gömlek ve bir pantolon giymişti. Bir de spor ayakkabı. İşte tam benim tarzım.

Çalmaya başladık. Herkes alkışlıyordu. Şarkılarımız bittiğinde piyanoyu tekrar eve götürdüler. Piyanonun altında tekerlikli birşey vardı. Onun yardımıyla zorlanmadan piyanoyu yerine koydular.

Ben de gitarımı duvarın kenarınına koymuştum. Çocuklar koşuştururken biri gitarımın üzerine düştü. Hitarım kırılmışto. Oracıkta kalakaldım.

Bae gitarı almıştı. Ne yapacaktı ki. Zaten o bir daha eski haline dönmezdi. Annesinin çocuğu cezalandırması grrekmiyor mu? Sonuçta birinin eşyasına zarar verdi. Bu hiç adil değil!

Parti bitmişti. Üzerimi değiştirdim ve kendimi yatağa attım. Çok kızgın ve yorgundum. Bu nedenle hemen uykuya daldım.