Recovery[Gallavich]

Two

Bölümler kısa olacak uzun bölüm yazmada pek iyi olduğum söylenemez.Yazım hatalarını görmezden gelin kontrol etmeden yayınlıyorum.

*****

Mickey hapisaneden çıkalı bir kaç saat oluyordu.Eve gitmek yerine biraz dolaşmayı seçmişti.Hayır duygusallık yapıyordu sadece biraz kafa dağıtıcı bir şey arıyordu.Karşında Ian'ı gördüğünde durmadı yada uzun süre ona bakmadı onu görmeyi bekliyordu.Burası küçük bir semtti.

Aksina Ian onu gördüğünde durdu,görmezden gelindiğini biliyordu.Ama duygularına hakim olamıyordu.

"Çıkmışsın sonunda Mickey."Dedi sesinde alay tonu vardı ama bunu bilerek yapmamıştı.

"Siktir git Gallagher."Mickey ona bakmadan seslendi.Aralarında bir kaç  metre vardı.Ian ona bakarken aksine Mickey kafasını bile çevirmiyordu.Ve sessizlik oluşurken ikisi de oradan uzaklaştı.Tek kelime bile etmediler.Belki birbirlerini hiç öpmeselerdi şuan tatmin olmak için yine birlikte olabilirlerdi.Ama her şey çok değişmişti.Mickey eve girdiğinde sadece koltukta oturan Mandy'i gördü.

"Çıkmışsın."Dedi koltukta daha da  yayılırken."Sende geri dönmüşsün."Dedi sesini Mandy'e benzetirken."Kapa çeneni Mickey."

Kız kardeşini iterek yanına oturdu ve masanın üzerindeki pizza diliminden aldı."Ian çıktığını biliyor mu?"

"Evet daha yeni ona 'Siktir git Gallagher.' dediğimde biliyordu."Ayaklarını masaya uzatarak televizyona döndü."Eskisi gibi olamayacaksınız sanırım.Her şeyi anlattılar.Ve gay olmasa benim bile yatacağım türden sevgilisi var.Bilirsin sevdiğin kişi Mickey Milkovich'se ondan daha iyisini bulabilirsin."

"Sikik çeneni kapatırsan sevinirim."Mandy omuz silkerek konuştu."Sen bilirsin Mickey."

Ian eve ulaşmadan önce sevgili olan Caleb'i aradı.Ona birazdan uğrayacağını söyledi.Eve gidip ilaçlarını içmesi gerekiyordu.Ona daha hasta olduğundan bahsetmemişti.Ona güveniyordu ama kim bipolar hastası biri ile birlikte olmak isterdi ki? Bir an içinden Mickey diye geçirdi.Ama aklındaki bu düşünceyi silerek haplarını yuttu.

"Eğer ilaçlar işe yarayacaksa neden intihar listesine ihtiyacım var?"

"Yok zaten, ben varım."

Beyninde öten seslerden biriydi sadece şuan ilaç içmek istediği evde bile onun izleri vardı.Bu çok dayanılmazdı.Cebinden telefonu çıkarıp pişman olacağı bir şey yaptı.Mickey'i aradı.Bir kaç saniye çaldıktan sonra açıldı.Mickey telefonu şaşkınca açmıştı.Şuan sevgilisine falan verdiğini düşünüyordu.

"Ne var amına koyuyum."Beklediği cevap buydu Ian'nın."Size gelebilir miyim?"

"Tekrar benim ibnem olmaya mı karar verdin ?"Sesindeki alay çok acıkça belli oluyordu."Tamam geliyorum."Diye cevap verdi Ian.Telefonun sesini kısıp cebine attı.Acelesi varmış gibi koşmaya başladı.Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki yerinden çıkabilirdi.Kapının önünde durduğunda sert bir şekilde kapı çaldı.Mandy bir kaç dakika önce evden çıkmıştı.Mickey yavaşça koltuktan kalkıp kapı açtı.Ian içeri girip hızlıca kapı kapattı, Mickey'i kapı ile arasına aldı.Aklında ki sesleri umursamadan dudaklarını dudaklarına bastırdı.Mickey bunun olacağını biliyordu.

Dudakları biri birlerine hafifçe karşılık veriyordu.Sert değildiler.Mickey dayanamıyormuş gibi ensesinden tutarak daha çok kendine çekti.Ian,Mickey'in alt dudağını hafifçe emerek dilini ağzının içine soktu.Ağzının içinde dairler çizerken Mickey ona teslim olmuş gibi davranıyordu.

Bir kaç dakika sonra Mickey kendini çekerek boyun bölgesine geldi.Bunu bilerek yapıyordu.Küçük bir öpücükten sonra dilini üzerinde gezdirdi.Canını acıtamayacak ama iz bırakacak şekilde ısırdı.Ian kendini çektiğinde mırıldanıyordu.

"Hayır,hayır bu olmamalıydı."

"Ian sevgilin o ize kızacağı gibi bipolar olmadığını ona söylemediğine de kızacaktır değil mi?"Bunu Mandy'den öğrenmişti.Ve sanırım biraz kullanabilirdi."Ona söyleyemezsin.Bunu yapamazsın."Ian bağırdığı sırada Mickey sinir edici bir gülümseme ile konuştu.

"Bunu ona sen söyleceksin."Ve Ian evden çıkarak sevgilisinin yanına gitmeye karar verdi.Tabii önce şu izi kapatması gerekiyordu.