Yeşim imparatorun rüyası:
Ay her zaman göstermez kendini...
Ne zaman sır bürünür, ne zaman çekilir karanliğa...
Koca bir okyanus söyler bu şarkıyı...
Ne zamandır beklenen yazgıdır bu...
Yağan yağmur onun için akıyor...
Ağaçlar dans ediyor şerefine...
Yapraklar eşlik ediyor rüzgara...
Yeşim imparatorun rüyası bu...
Uzak ülkelerin birinde...
Uyanırsa durur yağmur...
Ağaçlar konuşmaz bir daha...
Rüzgar durulur...
Yapraklar kımıldamaz...
Başaklar onun için yetişiyordu...
Bulutlar onun kalbiydi...
Gökyüzüne benzerdi gözleri...
Siyah gece onundu...
Korkusu görülmezdi...
Dokunulmazdı...
Herkesçe cesur bir savaşçıydı...
Kimilerince gökyüzünün aynası...
Bazılarımız da yürekler de hissederdi onu...
İçimizde...
Yeşim imparatorun rüyasıydı bu...
Uzaklardaydı..
Kime sorsam içine bak derdi...
Yüreğine sor, kalbin bulur belki onun denizini...
Bir arayışın başlangıcıydı bu...
Yağmur onun, rüzgar onun
Ağaçlar onun, gece onun...
Ay ışığı bile bıraktı kendini...
Çalan şarkılar onun...
Uzaklarda bir yerde o...
Uzaklardaki bir krallık belki...
Yeşim imparatorun düşü bu...
Bilinmez kayıp bir rüya...
Ruhu kimbilir hangi denizlerde...
Ararsan bulursun belki...
Kalbine bak yüreğine sor...
Yeşim imparatorun rüyası bu...
Kapat gözlerini...
********
